சமீபத்தில் மறைந்த முன்னாள் பிரதமர் அடல் பிஹாரி வாஜ்பாயியின் தந்தைவழித் தாத்தா, மத்தியப்பிரதேசத்தில் ஒரு சமஸ்கிருத அறிஞராக இருந்தவர். அப்பா பண்டிட் கிருஷ்ண பிஹாரி வாஜ்பாயி ஹிந்தி மொழியின் கவிதை உலகில் தனக்கென இடம் அமைத்துக்கொண்ட கவிஞர். தேசபக்தர். ராஷ்ட்ரிய ஸ்வயம்சேவக் சங் என அழைக்கப்பட்ட ஆர்.எஸ்.எஸ்-ன் பணிகளில் ஈடுபாடு கொண்டவராக இருந்தவர். பள்ளி ஆசிரியராகப் பணியாற்றியவர். வாஜ்பாயி கான்பூர் கல்லூரியில் சட்டம் படிக்கச் சேர்ந்தபோது, பணிஓய்வுபெற்றிருந்த அவருடைய தந்தையும் நானும் சட்டம் படிக்கிறேன் என்று அதே காலேஜில், அதே வகுப்பில் சேர்ந்துகொண்டார். அப்பாவும் பிள்ளையும் க்ளாஸ்மேட்ஸ்!
இதிகாசம், புராணமென தந்தையிடம் கதைகள்பல கேட்டிருந்த வாஜ்பாயி, இந்து மதம், இந்தியக் கலாச்சாரம், தேசபக்தி, தியாகம் என இளம் பிராயத்திலேயே, உன்னத சிந்தனைகள் வாய்க்கப்பெற்றார். தன் பதின்ம வயதிலேயே சமஸ்கிருதம், ஹிந்தி மொழிகளில் புராணக் கதைளையும், நவீன காவியங்களையும் விரும்பிப் படிக்கத்தொடங்கியிருந்தார். ’ராம்சரித்மானஸ்’ என அழைக்கப்படும் துளசிதாசரின் ராம சரிதம் தன்னை சிறுவயதில் மிகவும் கவர்ந்ததாகச் சொல்லியிருக்கிறார். ஹிந்தியின் புகழ்பெற்ற கவிஞர்களான ஜெய் ஷங்கர் ப்ரசாத்-தின் ’காமாயனி’, ’நிராலா’ என்கிற புனைப்பெயரில் எழுதிய சூர்யகாந்த் த்ரிப்பாட்டி-யின் ’ராம் கி ஷக்தி பூஜா’ (ராமனின் சக்தி பூஜை), மகாதேவி வர்மாவின் ’கீத்’ (கீதம்) ஆகிய நூல்கள் தன்னை மிகவும் வசீகரித்ததாகச் சொல்லியிருக்கிறார் வாஜ்பாயி.
வாஜ்பாயி இளம்பிராயத்திலேயே தன்னை ஒரு கவிஞனாகவே உருவகித்துக்கொண்டவர். பின்னர் காலப்போக்கில் தவிர்க்கவியலா மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. கவர்ச்சிப்பேச்சாளர், அரசியல்வாதி என வாழ்க்கை அடுத்தடுத்த கட்டங்களில் அவரைக் கொண்டுபோய் நிறுத்தி வேடிக்கை பார்த்தது. அரசியல்வாதியாக ஆகநேர்ந்த கவிஞர் என இவரைக் கொள்வதே சரி. அரசியல் சோர்வுகொடுத்த போதெல்லாம் தன்னிலிருந்தே பின்வாங்கியவர்போல், டெல்லியிலிருந்து விலகி, குலு மணாலியில் தனிவீட்டில் தங்கி இயற்கையை ரசிப்பதும், வாழ்வின் ஆழ்மடிப்புகளை உள்வாங்கியும் கவிதை வரைந்துகொண்டிருந்தார் அவர். வாஜ்பாயியின் கவிதைவெளி, இந்திய தேசம், இந்து தர்மம், வாழ்க்கை, மனிதனின் தனிமை, வீரம், துக்கம், மரணம் எனப் பலவாறு விரிந்து செல்கிறது. சமஸ்கிருதம், உருது ஆகிய வடமொழிகளின் வீச்சு, வார்த்தைசாகசங்கள் நிறைந்திருப்பன இவரது கவிதைகள். ’இலக்கியத்தின் உச்சபீடத்தில் என் கவிதை முயற்சிகள் வைக்கப்படுமா, இல்லையா என்பதை நானறியேன். ஆனால் என் கவிதைகள் என் வாழ்க்கையின் சாஸனங்கள்’ என்றார் வாஜ்பாயி.
மரணம், 30 வருடங்களுக்கு முன்பே, ஒருமுறை இவர் கதவைத் தட்டிச் சென்றிருக்கவேண்டும். 1988-ல் மோசமாக நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த வாஜ்பாயி, நியூயார்க் மருத்துவமனையில் போராடியவாறிருந்தார். தான் தன் இறுதிக்காலத்தில் இருக்கிறோமோ என அவர் மனதில் சஞ்சலம். பிரபஞ்சத்தின் ஏதோ ஒரு மூலையிலிருந்து மரணதேவன் தயங்கித் தயங்கித் தன்னை நெருங்குவதாக அவர் உணர்ந்திருப்பார்போலும். அப்போது வட இந்தியாவில் ‘தர்ம்யுக்’(Dharmyug) (தர்ம யுகம்) என்கிற பெயரில் ஒரு புகழ்பெற்ற ஹிந்தி வார இதழ் வெளிவந்துகொண்டிருந்தது (ஆங்கிலத்தில் ‘தி இல்லஸ்ட்ரேட்டட் வீக்லி ஆஃப் இந்தியா’வுக்கு இணையாக டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா குழுமம் வெளியிட்ட ஹிந்தி வாரஏடு). மருத்துவமனையிலிருந்து, தன் நண்பரான அதன் ஆசிரியருக்கு எழுதிய கடிதமொன்றில், மெல்ல நெருங்கும் மரணம்பற்றித் தன்ன்னில் வெவ்வேறு நிலைகளில் தோன்றிய சிந்தனைகளை இப்படிக் கவிதையாக வடித்திருந்தார் வாஜ்பாயி. ’தர்ம்யுக்’ இதழில் அதற்கடுத்த வாரமே (டிசம்பர் 4, 1988) அது வெளியானது:
சாவோடு ஒரு யுத்தம்
எத்தகைய யுத்தமாக இருக்குமது!
மரணதேவனை சந்திக்கும் உத்தேசம்
ஏதுமில்லை எனக்கு
அந்தத் திருப்பத்தில் நாம் சந்திப்போம் என
முடிவுசெய்திருக்கவுமில்லை – இருந்தும்
வழிமறித்து விஸ்வரூபமெடுத்து
என்னெதிர் நிற்கின்றான் அவன்!
மரணத்தின் ஆயுட்காலம்தான் என்ன
ஒரிரு கணங்கள்தானே
இன்று நாளை என்பதையெல்லாம்
எளிதாகத் தாண்டிச் செல்லும்
பெரும் தொடர்ச்சி இந்த வாழ்க்கை
முழுதுமாக வாழ்ந்திருக்கிறேன் நான்
முடிய விரும்புகிறபடியே முடிவேன்
உயிரை விடுவதில் அச்சமில்லை
உயிர்த்தே மீள்வேன் நான்
**
பதுங்கிப் பதுங்கியே
நெருங்காதே எனை நீ
நேருக்கு நேர் எதிர்கொள்
சோதித்துப் பார்த்துவிடு என்னை
கருகரு கண்மையிட்டுக்கொண்டு
மயக்குகிறது மாலை
கனிவான புல்லாங்குழலிசையாக
காத்துக் கிடக்கிறது இரவு
சாவைப்பற்றியெல்லாம்
சதா நினைத்துக்கொண்டிராமல்
சாவகாசமாகச் செல்கிறது
வாழ்வின் பயணம்
**
நூற்றுக்குமேற்பட்ட கவிதைகளை இயற்றியவர் வாஜ்பாயி. ‘எனது 51 கவிதைகள்’, ’தன்னிரக்கமில்லை, தப்பித்தலுமில்லை’ போன்ற தலைப்புகளில் ஹிந்தியில் பல கவிதைத்தொகுதிகள் வெளிவந்துள்ளன. இதில் ’எனது 51 கவிதைகள்’ கவிதைத்தொகுதி மிகவும் புகழ்பெற்றது. 1995-ல் வாஜ்பாயியின் நண்பரான பிரதமர் நரசிம்மராவினால் டெல்லியில் வெளியிடப்பட்ட அதன் முன்னுரையில் வாஜ்பாயி எழுதுகிறார்: ’கவிதை என்பது தந்தைவழி வந்து சேர்ந்திருக்கிறது என்னிடம். என்னுடைய அரசியல் பாதையானது, என்னிலிருந்து கவிதாரசம் பெருக்கெடுத்து ஓடுவதற்கு தடங்கலாகவே இருந்திருக்கிறது.’ 12 மறுபதிப்புகள் கண்டதோடு, பல்கேரிய மொழி உட்படப் பல்வேறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ள புத்தகம் இது. இவையன்றி ’வாஜ்பாயியின் 21 கவிதைகள்’ எனும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட கவிதைகள் ஆங்கில மொழியாக்கமாக, ஒரு தனிநூலாக (Penguin Global) வெளிவந்திருக்கிறது.
ரசமான கவிதைகள் சில, வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் அவரின் விதவிதமான மனவோட்டத்தைக் காட்சிப்படுத்துவதாய் அமைந்திருக்கின்றன:
தவிர்க்கவியலாதது
நேற்றிருந்தோர் இன்றில்லை
இன்றிருப்போரும் நாளை
இல்லாது போய்விடலாம்
இருப்பதும் இல்லாதிருப்பதுமான நிகழ்வு
இப்படித்தான் நடந்துகொண்டே இருக்கும்
நாம் இருக்கிறோம்
நாம் இருப்போம்
என்கிற பிரமையும்
எப்போதும் திரும்பத் திரும்ப
எதிர்வந்தவாறேதான் இருக்கும்
**
அடுத்தவரின் பார்வையிலேதான்
பார்த்துக்கொள்கிறேன் என்னையே நான்
வாயை மூடிக்கொண்டுமில்லை
வாயாறப் பாடிக்கொண்டுமில்லை
**
மற்றவர்களிடம் நெருங்கிப் பழகவியலா
மலையுச்சியில் எனைத் தூக்கி வைத்துவிடாதே
வேண்டாம் அந்த வேதனையெல்லாம் எனக்கு
**
அதுமட்டும்
பாழாய்ப்போன பணயத்தில்
எல்லாவற்றையும் வைத்தாயிற்று
நிறுத்த முடியாது எதையும் இனி
உடைந்து நொறுங்கினாலும்
நொறுங்கிவிடலாம் – ஆனால்
தலைகுனிந்து நிற்பதென்பது
நடக்கவே நடக்காது
**
புதுப்பாடலைப் பாடுகின்றேன்
நொறுங்கிப்போன கனவுகளின்
விசும்பல் சப்தத்தை
யார் கேட்கப்போகிறார்கள்
விரிகின்றன மூடிய இமைகளுக்குள்
விரிசல்தட்டிய மனதின் சோகக்காட்சிகள்
இருந்தும் தோல்வியை ஏற்கமாட்டேன்
அவமானத்தை எதிர்கொள்ளமாட்டேன்
காலத்தின் கபாலத்தில் எழுதப்பட்டதையும்
அழிப்பவன், திருப்பி எழுதுபவன் நான்
புதுப்பாடலொன்றைப் பாடுகின்றேன் – தினம்
புதுப்பாடலொன்றைப் பாடுகின்றேன்
**
எவ்வழி?
நஷ்டங்களே ஆதாயமாய்
ஒரு சூதாட்ட வாழ்க்கை
இரண்டுநாள் அவகாசந்தான்
இலவசமாகத் தரப்பட்டிருக்கிறது
இதில் க்ஷணம் க்ஷணமாகக்
கணக்கெடுக்கவா- இல்லை
எஞ்சியிருப்பதையெல்லாம்
அப்படியே தந்துவிடவா
எந்தவழி செல்லட்டும் நான்?
**
அரசியல் வாழ்விலும் பண்பட்ட மனதின் சிந்தனை, பதற்றமாக அவரிடமிருந்து வெளிப்படுகிறது வேறொரு இடத்தில்:
காந்தி மகாத்மாவே
மன்னித்துவிடுங்கள்
வாக்குறுதியை மீறிவிட்ட
படுபாவிகள் நாங்கள்
சென்றுசேரவேண்டிய இலக்கை
மனம் மறந்து நாளாகிவிட்டது
பயணமும் பாதியிலேயே
நின்றுபோய்விட்டது
**
நாட்டின் அரசியல், சமூக அபத்தங்களைத் தொட்டுச் செல்வதாக அமைந்திருக்கிறது வாஜ்பாயியின் கீழ்வரும் கவிதை:
இன்றைய மகாபாராதம்
பாண்டவர் யார்
கௌரவர் யார்
கேள்வியே கோணலானது
இரு தரப்பிலுமாகப் புகுந்து
சதிராட்டம் போடுகிறானே சகுனி
எல்லாச் சபைகளிலும்
இடைவிடாது நிகழ்கிறதே
திரௌபதிக்கான அவமானம்
கிருஷ்ணன் இல்லாமலே
நடக்கவிருக்கிறது
மகாபாரத யுத்தம்
யார் வேண்டுமானாலும் இதில்
வென்றுவிடலாம்
ராஜாவாகலாம்தான் – ஆனால்
பிரஜைகளென்னவோ
அழுதுதான் ஆகவேண்டும்
*
படம்: இணையத்திலிருந்து; நன்றி.
