மதுரைக் காட்சியில் புத்தகங்கள்

பிறந்த ஊர் மதுரை என்று பாஸ்ப்போர்ட்டில் எழுதியிருக்கிறதே தவிர நான் அந்த ஊரைப் பார்த்ததுகூட இல்லை என்று அவ்வப்போது சமூகப் பரிவர்த்தனைகளின்போது என் மனைவி சொல்லிவந்திருப்பது ஞாபகத்தில் இருந்ததால், ‘சரி, இந்தமுறை தெற்கு நோக்கிய பயணத்தில் மதுரையை குறிவைக்கலாம்’ என்று போய்ச்சேர்ந்தேன் குடும்பத்துடன். கள்ளழகர், மீனாக்ஷி, ஆண்டாள் எனத் தரிசனக் கற்பனைகளையும் கூடவே எடுத்துப்போயிருந்தேன். ஆனால்,அங்கு ஒரு புத்தகத் திருவிழா நடந்துகொண்டிருக்கும் என்றோ, அதற்கும் ஒருபொழுதில் போகநேரிடும் என்றோ கனவிலும் நினைக்கவில்லை.

கடந்த புதனன்று நான் அங்கிருந்தபோது சரியான வெயில். அதாவது பெங்களூரிலிருந்து வந்து சேர்ந்த எனக்கு சுள்ளென்று அடித்தது. வெளியே நடமாட உகந்ததாகத் தெரியவில்லை. டிசம்பர் ஜனவரிவாக்கில் இங்கு வந்திருக்கவேண்டுமோ என அந்த மதியத்தில் அடிக்கடித் தோன்றியது. ’ஏதாவது மால் கீல் இருக்கிறதா இங்கே’ எனக் கேட்டேன் ஓலாக்காரரிடம். ’விஷால் மால் இருக்கு சார்!’ என்றார் (மால் விஷயத்திலும் சினிமாதானா) போய்ச்சேர்ந்தோம் விஷால் தி மாலுக்கு. உள்ளே சென்று ஒரு ரவுண்டு வந்தவுடன்.. ம்ஹூம். சுவாரஸ்யம் இல்லை. பெங்களூரில் ஃபீனிக்ஸ், ஒரையான் போன்ற கவர்ச்சி மால்களில் சுற்றிவிட்டு மதுரையில் மால் தேடியது தவறு. இருந்தும் ஏசி வேலை செய்ததால் அதுவே இப்போதைக்குப் போதுமென இருந்தது. டாப் ஃப்ளோரின் ஃபுட்கோர்ட்டில் போய் கொஞ்சம் பிரியானி, சப்பாத்தி/பனீர் ஸப்ஜி, வெஜ்ரோல், என வாங்கிக்கொண்டோம்.
குடிப்பதற்கு எதையாவது வாங்குவோம் என நினைத்து சுற்றியதில், பொவொண்ட்டோவை(Bovonto) ஒரு ஸ்டாலில் பார்த்ததும் வாலிப நினைவுகள் வேகமாகத் திரும்பின. ’பொவொண்ட்டோ சின்னது ஒன்னு கொடுப்பா!’ என்றேன் விற்பவரிடம். ‘500 ml-தான் இருக்கு சார்’ என்றார் அந்த ஆள். ’சரி, நல்ல ச்சில்டா ஒரு பாட்டில எடுங்க!’ என்று வாங்கிக்கொண்டு டேபிளுக்கு வந்தேன். அதைப் பார்த்ததும் என் பெண் ’என்ன இது?’ என்றாள் வியப்பு மேலிட. ’எப்போப் பாத்தாலும் கோக்கும் பெப்ஸியும் குடித்துக்கொண்டிருக்க முடியாது. பொவொண்ட்டோ!’ என்றேன். ’வாட்?’ என முகம் சுளித்தாள். ’நாட்டின் இந்தப்பக்கத்தில் கிடைக்கும் பழம்பெரும் கோலா. தமிழ்நாட்டில் காளி மார்க் பானங்கள் ரொம்ப ஃபேமஸ் ஒரு காலத்தில். வெள்ளைக்காரன் காலத்திலிருந்தே இருக்கிறது. அந்தக் கம்பெனியோட ப்ராடக்ட்டாக்கும்’ என்று பாட்டிலில் சின்னதாக எழுதியிருந்ததைக் காண்பித்தேன், என்னமோ நாந்தான் அந்தக் கம்பெனியின் ஓனர்போல ஒரு பெருமையுடன். ’யூ ட்ரிங்க்!’ என்றாள் அலட்சியமாக. எனக்கென்ன, அந்த வெயிலில் கிடைத்த தற்காலிக நிழலில், ஆனந்தமாக பொவொண்ட்டோவை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன். அடடா, என்ன ஒரு காளிமார்க் சுவை.. இந்தத் தலைமுறைக்கு இதெல்லாம் எங்கே புரியப்போகிறது என நினைத்துக்கொண்டேன். மெதுவாகத் தட்டிலிருப்பவைகளையும் மேய்ந்துவிட்டு, அங்குமிங்குமாக மாலுக்குள் சுற்றி, இரண்டு மணிநேரத்தைக் கடத்தியபின், புத்தகங்களின் நினைவில் பக்கத்திலிருந்த தமுக்கம் மைதானத்துக்கு வந்துசேர்ந்தோம்.

மணி நாலாகப்போகிறது. வெயில் இன்னும் விட்டபாடில்லை. அதுபாட்டுக்குக் கொளுத்திக்கொண்டிருந்தது. திருவிழாப்பந்தலுக்குமுன்னே திருவள்ளுவர் கம்பீரமாக வீற்றிருந்தார். வாரநாளானதால், புத்தகத்திருவிழா(!)வில் கூட்டம் எனச் சொல்லும்படி இல்லை. கொத்துக்கொத்தாக சில ஆண்களும் பெண்களும் ஒவ்வொரு வரிசையிலும் ஊர்ந்துகொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் வந்திருந்தவர்கள் என்னவோ உண்மையில் புத்தகவாசகர்கள், ஆர்வலர்கள்தான் என்று தெளிவாகத் தெரிந்தது. தேடித்தேடி, ஸ்டால் ஸ்டாலாகச் சுற்றிக்கொண்டிருந்தார்கள். நானும் சேர்ந்துகொண்டேன். பள்ளி மாணவ, மாணவியரும் ஆங்காங்கே சீரியஸாகப் புத்தகங்களைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது உற்சாகம் தந்தது.

பெரிய பந்தலின் கீழ் ஏகப்பட்ட ஸ்டால்கள். கிழக்கு, விசா, விகடன், குமுதம், நற்றிணை, உயிர்மை, திருமகள், மீனாட்சி புத்தகாலயம், சாகித்ய அகாடமி, நேஷனல் புக் ட்ரஸ்ட் ஆஃப் இந்தியா, நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் என ஏற்கனவே பிரபலமான பதிப்பகங்கள். கூடவே, கீழைக்காற்று, நிமிர் (திமிர் என்றும் ஏதும் ஸ்டால் இருந்ததோ?), கருப்புப்பிரதிகள், ரஹ்மத், டயல் ஃபார் புக்ஸ் மற்றும், இன்னும் கேட்டிராத பல பெயர்களும் ஸ்டால்களின் முன் ப்ரகாசம் காட்டின. இரண்டு வரிசை முடிப்பதற்குள், தலைநிமிர்த்தி மேலே அடிக்கடிப் பார்த்துக்கொண்டேன். மின்விசிறிகள் நன்றாகத்தான் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. இருந்தும், இந்த வெக்கைக்கு முன்னால் ஓரியண்ட்டும், உஷாவும் என்ன பெரிசாக செய்துவிடமுடியும்? பில் புஸ்தகத்தோடு உட்கார்ந்து எங்கோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தவரை இந்தப்பக்கம் திருப்பினேன். ‘இங்கே காப்பி, டீ ஏதாவது கெடைக்குமா?’ கேட்டேன். ’ஸ்டீல் ஜாடில தூக்கிக்கிட்டு இப்பத்தான் அஞ்சு நிமிஷத்துக்கு முன்னாடி போனாங்க. தேடிப்பாருங்க!’ என்றார். சரி, இவனுங்கள இப்ப எங்கபோய்த் தேடறது.. வரும்போது பாத்துக்குவோம் என்று கைக்குட்டையால முகத்தை ஒத்திக்கொண்டு புத்தகங்களைத் தேட ஆரம்பித்தேன். ஆங்கிலப் புத்தகங்களைப் பார்க்க என் பெண், அம்மாவுடன் வேறேதோ ஸ்டாலுக்குப் போய்விட்டிருந்தாள்.

விதவிதமான டிசைன் கவர்களில் கொழுகொழுவென்று சிலவும், ஃபிட்டாக மிடுக்காக மேலும் சிலதுகளும், சரியாகச் சாப்பாடில்லாமல் இளைத்துப்போன மாதிரி ஏகப்பட்ட புத்தகங்களும் – அடுக்கப்பட்டும், ஓரமாக இஷ்டத்துக்குச் சரிந்தும் விசித்திரக் காட்சி தந்தன. சில ஸ்டால்களில் எழுத்தாளர் வரிசைப்படி, சப்ஜெக்ட் வரிசைப்படி அடுக்கியிருந்தார்கள் புண்ணியவான்கள், ஒழுங்குமுறைபற்றிக் கொஞ்சம் சிந்திப்பவர்கள்போலும். பார்க்க, தேட எளிதாயிருந்தது. நாவல்கள், சிறுகதைகள் என எடுத்துக்கொண்டால் பிரதானமாக சுஜாதா, கல்கி, ஜெயகாந்தன் போன்றோரின் படைப்புகள் பளிச்சென்று வெவ்வேறு ஸ்டால்களில் காட்சிதந்தன. தற்போதைய எழுத்தாளர்களில் ஜெயமோகன் தாராளமாகக் கிடைத்தார். அவருடைய புத்தகங்களில் பல குண்டுகுண்டாக மற்றவைகளை நெருக்கித்தள்ளி நின்றிருந்தன. கூடவே, எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், இந்திரா பார்த்தசாரதி, அசோகமித்திரன், ஆதவன், தி.ஜானகிராமன், புதுமைப்பித்தன், மௌனி, கி.ராஜநாராயணன், நா. பார்த்தசாரதி, சாண்டில்யன், ஜோ டி க்ரூஸ், பெருமாள் முருகன், லக்ஷ்மி, சிவசங்கரி, ராஜம் கிருஷ்ணன், அம்பை ஆகியோரின் படைப்புகளையும் சிரமமின்றிப் பார்க்கமுடிந்தது. கவிஞர்களில் பாரதி, பாரதிதாசன், கண்ணதாசனைத் தாண்டி, பிரமிள், ஆத்மாநாம், கலாப்ரியா, தேவதச்சன், ஞானக்கூத்தன், விக்ரமாதித்யன் போன்றவர்களும் காணக்கிடைத்தார்கள்.

நற்றிணைப்பதிப்பகத்தில் அதிக நேரம் செலவழித்தேன். அவர்களிடமிருந்து இலக்கியக் காலாண்டிதழ் வர ஆரம்பித்திருப்பதை அறிந்திருந்தேன். அந்தப் பத்திரிக்கையை அங்கே காண, புரட்ட நேர்ந்தது. தரமான வெள்ளைக்காகிதத்தில், அழகான ஓவியங்களுடன் பழைய தினமணிகதிர் போன்ற பெரிய சைஸ் இதழ். முதலிதழில் வண்ணதாசன், வண்ணநிலவன், காலபைரவன். யுவன் சந்திரசேகர், உமா மகேஸ்வரி, குட்டி ரேவதி, அழகிய பெரியவன் ஆகியோரின் படைப்புகள். உற்சாகமானேன். அடுத்த காலாண்டிதழும் பாலித்தீன் கவரில் தயாராக இருப்பதைக் காண்பித்தார் கடைக்காரர். பிரதி ரூ.100 என்றிருப்பினும் இங்கு ரூ.50-க்குக் கிடைக்கும் என்றார். கொடுங்கள் என இரண்டையும் வாங்கிக்கொண்டேன். பெங்களூர் போனவுடன் நிதானமாகப் படிக்கக் கொஞ்சம் கனமான மெட்டீரியல் தேவை. மேலும் சற்று நேரம் அங்கு பார்த்துவிட்டு வேறு ஸ்டால்களை நோக்கி நகர்ந்தேன்.

ராமகிருஷ்ண மடம் பதிப்பித்திருந்த உபநிஷதத் தொடர் சுவாரஸ்யமானது. சமஸ்க்ருத அசலிலிருந்து சுவாமி ஆசுதோஷானந்தாவின் அழகான தமிழாக்கம். தேடுபவனை ஒருமையை நோக்கி அழைக்கும் மாண்டூக்ய உபநிஷதத்தையும், ஆன்மாவை அறிமுகம் செய்ய முயற்சிக்கும் கேன உபநிஷதத்தையும் வாங்கினேன். நுனிப்புல் மேய்ந்துகொண்டு பொழுதுபோக்கித் திரியாமல் ஆழத்துக்குள் போய்விடுவதே நல்லது.

’பிரம்ம சூத்திரம்பத்தியும் சுஜாதா எழுதிருக்காராமே.. அது கிடைக்குமானு பாருங்கோ’ என்று சொல்லியிருந்தாள் மனைவி. பிரும்மத்தைத் தேடுவதற்குமுன் புத்தகத்தைத் தேடுவோம் என சுற்றிவந்ததில், விசா பதிப்பகத்தில் அது கிடைத்தது. மூன்றாவது பதிப்பு. வாங்கினேன். காலங்காலமாக ஆன்மிகர்கள் ஆராயும் பிரும்மம் எனும் இறுதி உண்மையைப்பற்றி சொல்ல எத்தனிக்கும் பாதராயணர் இயற்றிய (ஆதிசங்கரர், ராமானுஜர், மத்வர் உரை எழுதியிருக்கும்) முக்கிய வேதநூல். இதற்கு,(சமஸ்க்ருத புலமை வாய்ந்த) தன் சகோதரர் ராஜகோபாலனுடன் இணைந்து சுஜாதா எழுதிய எளிய தமிழ் உரை இது. குமுதம் பக்தி இதழில் முதலில் தொடராகப் பிரசுரமானது என சுஜாதா முன்னுரையில் குறிப்பிடுகிறார். தன் இறுதிக் காலகட்டங்களில், எழுத்துமூலமாக ஆன்மிகத்தை அணுக முயற்சித்த சுஜாதா நுழைந்த இரண்டு வாசற்கதவுகளில் பிரும்ம சூத்திரம் ஒன்று. இன்னொன்று நாலாயிர திவ்வியப்பிரபந்தம். மேற்கொண்டு இந்த வகைமையில் எழுதியிருக்கிறாரா எனத் தெரியவில்லை.

போதும். இந்தக் கணகணப்பில் இனியும் சுற்றமுடியாது. ராயல் கோர்ட் ஹோட்டலின் ஏசி சுகமே சரி எனப் புறப்பட எத்தனிக்கையில், நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸில் கண்ணில் தட்டுப்பட்டது ‘சரஸ்வதி காலம்’. என்ன, லக்ஷ்மி காலம், பார்வதி காலம் என்றெல்லாம்கூட இருக்குமோ நூல்கள்? எடுத்து ஒரு கண்ணோட்டம் விட்டதில் தெரிந்தது: 1950-களில் பிறந்து கொஞ்சகாலம் கோலோச்சிய தமிழின் சிறந்த இலக்கிய இதழ்களில் ஒன்றான சரஸ்வதி. அதில் வெளியான, பிற்பாடு ஜாம்பவன்களாக ஆகிவிட்ட எழுத்தாளர்களின் படைப்புகள், விமரிசனங்கள்பற்றிய கட்டுரைகள். வல்லிக்கண்ணன் எழுதியிருந்த அந்த கட்டுரைநூலையும் வாங்கிவந்தேன்.

வெளியே வருகையில் மணி ஆறாகியிருந்தது. ஆஃபீஸிலிருந்து புத்தகக் கண்காட்சிக்கு வருபவர்கள், மெல்ல வர ஆரம்பித்திருந்தனர். இந்தக்காலகட்டத்தில் இன்றிமையாயது எது – புத்தகங்களா இல்லை தொழில்நுட்பமா என்று ஒரு பட்டிமன்றம் பக்கத்துப் பந்தலில் தடதடத்துகொண்டிருந்தது. இடதுபுறமாகத் தூங்கி வழிந்துகொண்டிருந்த காஃபி ஸ்டாலை நெருங்கி, நாட்டு சர்க்கரையுடன் காஃபி கிடைக்குமா எனக்கேட்டோம். ’இருக்கு சார்!’ என்று சீட்டைக் கிழித்துக்கொடுத்தார் அந்தப் பெண். உட்கார்ந்து குடிக்கையில் காற்று சிலுசிலுவென்றது. நாங்கள் புறப்பட்டுவிட்டோம் என்பதால் இந்தச் சீண்டலோ என்னவோ!

*படம்: இணையம். நன்றி.