குதிரைக்காரனும், மேலும் சில சங்கதிகளும் ..

குதிரைக்காரன்

அந்தக் கடற்கரையின் அழகைப்பற்றி அவன் நிறையக் கேள்விப்பட்டிருந்தான். பார்க்கவேண்டுமென்கிற ஆசை அவனுள் ஊற்றெடுத்துப் பெருக, அன்று கிளம்பிவிட்டான் குதிரையின் மேலேறி. விரைந்து பயணித்தும், கடற்கரை ஊரை நெருங்குவதற்குள் மாலை மறைந்து மிக இருட்டிவிட்டிருந்தது. அருகில் தெரிந்த தங்கும்விடுதி மனசுக்கு ஆசுவாசம் தந்தது. அதன் முன் சென்று குதிரையை நிறுத்தி இறங்கினான். ஒரு ஓரமாக நின்றிருந்த பெருமரத்தில் குதிரையைக் கட்டினான். விடுதிக்குள் சென்று உணவருந்தியவன் இரவு அங்கேயே தங்கிவிட்டான்.

காலையில் எழுந்து வெளிவந்தவனை அதிர்ச்சி மிரட்டலாக வரவேற்றது. மரம் அப்படியே நின்றிருந்தது. குதிரையைக் காணவில்லை. எவனோ இரவோடிரவாகக் கிளப்பிக்கொண்டு போய்விட்டான். மிரண்டுபோய் அங்குமிங்கும் பார்த்தான் குதிரைக்காரன். என் செய்வது இனி? திருடனா மனம் மாறி, குதிரையைத் திருப்பித் தர வருவான் ? எப்படி மேற்கொண்டு பயணிப்பது? கேள்விகள் துளைக்க சோர்ந்து நின்றவனை, மெல்ல நெருங்கிவந்த நாலுபேர் சூழ்ந்துகொண்டார்கள். என்ன நடந்ததென ஆர்வமாய் விஜாரித்தார்கள். சொன்னான்.

நால்வரில் ஒருவன், ‘குதிரையைப் போயும்  போயும் மரத்திலா இரவு நேரத்தில் கட்டிவைப்பது?  உன்னை..’ என்று கிண்டலாக ஆரம்பித்தவன்,  சிரிக்கத் தொடங்கியிருந்தான்.

இன்னொருவனோ ’கடற்கரையின் அழகைப் பார்க்கவென இவ்வளவு தொலைவிலிருந்து மெனக்கெட்டு, குதிரையில் ஏறி வந்தாயாக்கும். உன்னைவிட ஒரு முட்டாளை நான் இதுவரைப் பார்த்ததில்லை!’ என்று அங்கலாய்த்தான்.

மூன்றாமவன் தீர்மானமாகச் சொன்னான்:  ’உன்னைப்போல பணக்காரர்கள்தான் இப்படியெல்லாம் செய்வார்கள். உங்களுக்கெல்லாம் திமிர் கொஞ்சம் அதிகந்தான்!’

நான்காம் ஆள், சிந்தனையிலிருந்ததாகத் தோன்றியவன், விடுபட்டான்: ’பொதுவாக எங்கும் நடந்துசெல்லத் துணிவில்லாதவர்கள், கால்களில் வலுவில்லாதவர்கள், முழுச்சோம்பேறிகள் போன்றவர்கள்தான் இப்படியெல்லாம் குதிரை மேலேறிப் பயணிப்பார்கள் ..’ என இழுக்க, மற்றவர்கள் ஹோ.. ஹோ.. என மேலும் சிரிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

குதிரையை இழந்தவன் திடுக்கிட்டான். ஒரு விஷயம் மனதில் பட, ஆச்சரியத்தோடு நினைத்தான் : இவர்களில் எல்லோருக்கும் நான் செய்ததுதான் குற்றமாகத் தெரிகிறது. ஆனால், குதிரையைத் திருடிக்கொண்டுபோனவனின் இழிசெயலைக் கண்டிக்கக்கூட வேண்டாம் – விமரிசித்தும்கூட  ஒருத்தனும் ஒரு வார்த்தை சொல்லவில்லையே?

*

கதை முடிந்தது மேலே.

வேறு சில:

ஆதியில் மனிதன் நெடுக கால்போனபோக்கில் அலைந்து திரிந்தான். தன்னைப்பற்றியோ, சுற்றுப்புறத்தைப்பற்றியோ ஒன்றும் புரியாமல் குழம்பலானான். தயங்கினான். நின்றான். அங்குமிங்கும் உற்று நோக்கியவாறு மேலும் மேலும் நடந்தான் பொழுது சாயும்வரை. ஒரு கட்டத்தில், அதிசயமாய்த் தான் பார்க்க நேர்ந்த கடலின் தீரா அலைகளிடமிருந்தும், வனத்தின் குறுக்கே அவ்வபோது சீறிய பெருங்காற்றிலிருந்தும் விசித்திரமான ஓசைகளை அறிந்துகொண்டான்.

இப்படியிருக்கையில், நேற்றைய பொழுதின் வார்த்தைகளில், ஆதிகாலத்தின் ஒலிக் கோர்வைகளை வெளிக்கொணரச் சொன்னால், அவனால் எப்படி முடியும்?

*

என் உளறல்களை அவர்கள் ஆமோதித்தார்கள். மேலும் உற்சாகப்படுத்தினார்கள். என் மௌனத்தைக் கவனிக்கும்போதெல்லாம் கோபப்பட்டார்கள். கடுப்பானார்கள். நான் மெல்ல, மெல்ல, தனிமையை உணரலானேன்.

*

உண்மை என்று ஒன்றிருக்கிறதே அதை நேரடியாக சந்திப்பதற்கு இருவர் தேவைப்படுகின்றனர். அதைப்பற்றி சொல்ல என ஒருவன், புரிந்துகொள்ள என இன்னொருவன்.

*

அவனை நீ புரிந்துகொள்வதென்பது, தன்னைப்பற்றி  அவன் என்னென்ன சொல்லியிருக்கிறான் என்பதிலிருந்து அல்ல. எதைச் சொல்லாமல் மறைக்கிறான் என்பதிலிருந்துதான்.

*

சில பெண்கள், ஒரு ஆணின் மனதைக் கடன் வாங்கியிருக்கக்கூடும். ஆனால் ஒரே ஒருத்திதான் அதனை சொந்தமாக்கிக்கொண்டிருப்பாள்.

*

ஓநாய் ஒன்று வனத்தில் அலைந்து திரிகையில், அப்பாவி ஆடைச் சந்தித்தது. ’என் வீட்டுக்கு ஒருமுறையாவது வந்து என்னை கௌரவிக்கலாகாதா?’ என ஆட்டிடம் வினயமாகக் கேட்டுவைத்தது. ஆடும் தள்ளி நின்று கொஞ்சம் யோசித்தது. பதில் சொல்லியது:  ’ அவசியம் கௌரவித்திருப்பேன் – உன் வீடு என்பது உன் வயிற்றுக்குள்  இருக்கிறது எனத் தெரியாதுபோயிருந்தால்..!

*

புத்தாண்டு தினத்தன்று, ஒரேயடியாகக் கிச்சனை எப்போதும்போல் பரபரக்கவைக்கவேண்டாம் என நினைத்து, லஞ்ச்சுக்கு குடும்பத்துடன் வெளியே சென்றிருந்தேன். பெங்களூரின் மகாதேவ்புராவில் இருக்கும்  ஃபீனிக்ஸ் மாலில் ஒரு ரவுண்டு வந்து, ஏற்கனவே பழக்கமாயிருந்த ஷோரூம்களில் நண்பர்களை வாழ்த்தி அரட்டை அடித்துக் கொஞ்ச நேரத்தில் வெளியேறினோம்.  சாப்பிடுவதற்கு அருகிலேயே புதிதாக எழும்பியிருக்கும், மேலும் trendy and upmarket-ஆன VR Mall-க்கு வந்தோம்.  ஆதெண்ட்டிக்  இட்டலியன் பாஸ்த்தா, பெரிய ஸ்லைஸ்களாக  பனீர் ஸப்ஜி ஒரு ப்ளேட் (பெண் சாப்பிடுவது அதுமட்டும்தான்), ஒரு நார்த்-இண்டியன் தாலி என லஞ்ச் முடித்து, புதிதாகத் திறந்திருக்கும் ஷோரூம்களைப் பார்வையிட்டோம்.மெல்ல  நகர்ந்துகொண்டிருக்கையில் , வலதுபக்கம் எதிர்ப்பட்ட ’க்ராஸ்வர்ட்’,  கண்களால் சமிக்ஞை  செய்து, உத்தரவின்றி உள்ளே வா .. என்றது .  புக் ஷாப்.  நுழைந்து பார்வையிட்டேன். பெரும்பாலும் யுவ, யுவதியர் உரசலாக  புத்தக ஷெல்ஃபுகளின் வரிசையில் ஊர்ந்துகொண்டிருந்தனர். புத்தகமா நோக்கம்? ம்ஹூம்.. சான்ஸே இல்லை.

‘281 and beyond’ என்கிற தலைப்பில் கிரிக்கெட்வீரர் வி.வி.எஸ்.லக்ஷ்மணின் புதிய புத்தகம் ஒன்று நீலமாக, குண்டாக மேலடுக்கில் நின்றது. பக்கத்தில் டெண்டுல்கர், தோனி, விராட் கோலி என மேலும் பிரபலங்களின் புகழ்க்கதைகள். மேலும் முன்னேற,  motivational, self-help மற்றும்  tech  புத்தகங்களின் இடித்துத் தள்ளல்.  அரசியல், சினிமா பிரபலங்களின் புலம்பல்களையெல்லாம் தாண்டி, கொஞ்சம் சீரியஸான மெட்டீரியல் இருக்கும் ஷெல்ஃப் பக்கம் வந்து நின்று கண்ணோட்டினேன். கலீல் ஜிப்ரான் (Khalil Gibran). முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பு அவருடைய புகழ்பெற்ற கவிதைத் தொகுப்பான The Prophet-ஐ டெல்லியின் கனாட்ப்ளேஸின் அப்போதைய  pavement shop ஒன்றில் பார்த்து வாங்கியது ஞாபகம் வந்தது.  படித்து ஆச்சரியப்பட்டிருந்தேன். லெபனானிலிருந்து இப்படி ஒரு கவிஞரா, எழுத்தாளரா, அட! இப்போது மேலும் அவருடைய புத்தகங்கள். பளப்பள அட்டைகளுடன் ஒய்யாரமாய் மினுக்கின. சுமாரான சைஸில் ஒன்றை எடுத்து உள்ளே புரட்ட ஆரம்பித்தேன். கண்கள் ஜிப்ரானின் வார்த்தைகளில் வேகமாக ஓட, மனது சிலவற்றை லபக்கி உள்ளடுக்குகளில்  ஒளித்துவைத்தது. வீட்டுக்கு வந்தபின், அதிலிருந்து  கிண்டி எடுத்துக் கொடுத்திருப்பதுதான் மேலே நீங்கள் வாசித்தது.

**

பட உதவி: இணையம்/ கூகிள்