இல்லாதிருந்துகொண்டு

 

யூகம்

வியூகம்

சிந்தனை

செயல்

சொல்

எழுத்து

பேச்சு

வீச்சு

சிரிப்பு

அழுகை

முடிவு

அன்றும்

இன்றும்

என்றும்

எல்லாம்

அதுவே

என்பதைத் தவிர

என்ன இருக்கிறது இங்கே?

**

தமிழக அரசியலுக்கு ஒரு கவிதை !

ஏற்காடில் ஞானக்கூத்தன்
(புகைப்படம்/நன்றி: திவாகர் ரங்கநாதன்)

முன்பே படித்திருக்கிறேன். சாரு நிவேதிதாவின் பக்கத்திலும் ஓரிரு வருடமுன்பு  வாசித்த ஞாபகம். ஆத்மாநாம்/ஞானக்கூத்தன் தொகுத்த ‘ழ’ கவிதை இதழ்களில் இடம்பெற்றிருந்ததா? நினைவில்லை. எப்படி இருப்பினும் தேர்தல் காலத்தில்,  தமிழக அரசியல்  ரசம் வழிந்தோடும், ஞானக்கூத்தனின்  இந்தக் கவிதையைப் பகிராமல் இருந்தால் நான் என்ன ஒரு கலாரசிகன்?

சிலருக்குப் பெரும் எரிச்சலூட்டிய அந்தக்கால  ’ஹாட்’ கவிதையை (எழுபதுகளில் எழுதியது எனத் தோன்றுகிறது),  இப்போதும் ‘ட்ரெண்ட்’ செய்ய தமிழ்க் கவிஞனுக்குக் கடன்பட்டிருக்கிறேனே :

 

காலவழுவமைதி

 

“தலைவரார்களேங்…
தமிழ்ப்பெருமாக்களேங்… வணக்கொம்.

தொண்ணூறாம் வாட்டத்தில் பாசும் வாய்ப்பய்த்
தாந்தமைக்கு மகிழ்கின்றேன். இன்றய்த் தீனம்
கண்ணீரில் பசித்தொய்ரில் மாக்களெல்லாம்
காலங்கும் காட்சியினெய்க் காண்கின்றோங் நாம்”

‘வண்ணாரப் பேட்டகிள சார்பில் மாலெ’

“வளமான தாமிழர்கள்  வாடலாமா?
கண்ணாளா போருக்குப் போய்வா யேன்ற
பொற நான்ற்றுத் தாயெய் நாம் மறந்திட்டோமா?
தாமிழர்கள் சொகவாழ்வய்த் திட்டமிட்டுக்
கெடுப்பவர்கள் பிணக்குவ்யல் காண்போ மின்றே
நாமெல்லாம் வரிப்பொலிகள்,  பகைவர் பூனெய்
நாரிமதி படைத்தோரை ஒழிப்போம் வாரீர்
தலைவரார்களேங்..
பொதுமாக்களேங்…  நானின்னும்
யிருகூட்டம் பேசயிருப்பதால்
வொடய் பெறுகறேன் வணக்கொம்”

“இன்னுமிருவர் பேச இருக்கிறார்கள்
அமைதி… அமைதி…”

**

காலமெலாம்

கட்டற்று இருப்பதில்

ஒரு  ப்ரச்னை  என்றான்

காலம் கெட்டுவிடும்.

கெட்டுவிடுமென்றால்?

வீணாய்ப்போய்விடும்.

கட்டுக்குள் இருந்தால்

எல்லாம் சரிப்படுமா?

பார்க்கப்போனால்

அதுவும் ஒரு வெளிதான்

உள்ளே இருந்துகொண்டு

சின்ன வட்டவெளியில்

செக்குமாடுபோலே

சௌகரியமாய்

சுற்றிச் சுற்றி வரலாம்தான்

இந்த உலகம்

காலமெலாம்

சுற்றிச் சுற்றி வருகிறதே

அதைப் போல

**

 

’ழ’ கவிதைகள் அனைத்தும், ஒரே புத்தகமாக

தமிழின் புதுக்கவிதைகளுக்காக எனப் பிரத்யேகமாக கவிஞர் ஆத்மாநாம் அவர்களால் மே 1978-ல் துவக்கப்பட்டு, விட்டு விட்டு அக்டோபர் 1988 வரை வெளிவந்தது ‘ழ’ சிற்றிதழ். மொத்தம் 28 இதழ்கள் ஒரு காலகட்டத்தின் தரமான புதுக்கவிதைகள் சிலவற்றை அடையாளம் காட்டின. நவீனத் தமிழின் சிறந்த கவிஞர்களுள் ஒருவரான ஞானக்கூத்தன், ஆத்மாநாமின் 1984 மறைவுக்குப்பின்,  ‘ழ’ வின் ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். தமிழ்நாட்டின் ஜனரஞ்சகப் பத்திரிக்கைகள் கண்டுகொள்ளாத (ஒருவகையில் அது நல்லதுதான்) புதுக்கவிதைகளோடு, அம்ரீதா ப்ரீத்தம் போன்ற பிறமொழிக்கவிஞர்களின் படைப்புகளும்,  புதுக்கவிதையின் வளர்ச்சி தொடர்பான குறிப்பிடத்தக்க கட்டுரைகளும், ஞானக்கூத்தன் ஆசிரியராயிருந்த ‘ழ’ வில் வெளிவந்தன 1984-லிருந்து 1988 வரை.

கவிதைகளில் உள்ளார்ந்த ஆர்வம் காட்டுவோருக்கு:  

‘ழ’ இதழ்களில் ஆத்மாநாம் காலத்திலிருந்தே கவிதைகள் எழுதிவந்த ராஜகோபாலனிடமிருந்து பழைய அச்சு இதழ்களைப் பெற்று, அமேஸானில் கிண்டில் புத்தகங்களாக ஏற்றி வெளியிட்டுவந்தார் எழுத்தாளர் விமலாதித்த மாமல்லன். ஒவ்வொரு இதழாக, தனித்தனியாக ’ழ’ கிண்டிலில் கிடைத்துவந்தது. இலவசத் தரவிறக்கம் சில  செய்திருக்கிறேன். வாங்கியுமிருக்கிறேன். இப்போது, ‘ழ’வின் இணையாசிரியரான கவிஞர் ராஜகோபாலன், விமலாதித்த மாமல்லனின் உதவியுடன் ‘ழ’ இதழ்கள் அனைத்தையும் ஒரே கிண்டில் புத்தகமாக அமேஸானில் வழங்கியிருக்கிறார். விலை ரூ.200. கவிதைகள், கவிதை குறித்த படைப்பாளிகளின் கட்டுரைகள் என 500 பக்கங்களுக்கும் மேலாக விரிகிறது இந்நூல்.

எத்தனையோ வெட்டிச் செலவுகளுக்குப் பணம் காணாமற்போய்விடுகிறது ஒவ்வொரு மாதமும் நமக்கு. இஷ்டமுள்ளோர் இதனை வாங்கிப் படிக்கலாம். என்ன.. ஒரு புத்தகம் ரூ.200.. ஆ! – என வியர்த்துக்கொட்டும் சிலருக்காகவும், மற்ற கவிதாப்ரியர்களுக்காகவும் சலுகையாக,  21-10-2020 (பகல் 12:30)-லிருந்து 23-10-20 (பகல் 11:59) வரை இலவசமாகக் கிடைக்கிறது  ‘ழ’ கிண்டில் புத்தகம். கிடைக்கிறதே என்று வெறுமனே தரவிறக்கம் செய்துவிட்டு, ஆயிரம் வேலைகளில் மும்முரமாகி மறந்துவிடாமல், தனியே உட்கார்ந்து கொஞ்சம் வாசித்துப்பாருங்கள்.  ஏதாவது வெளிச்சம் கிட்டக்கூடும்…

சரி, ஓவராக விளக்கியாயிற்று. இரண்டு  ‘ழ’ கவிதைகள் :

மேசை நடராசர்
-ஞானக்கூத்தன்

மேசை மேல் உள்ள நடராசரைச்
சுற்றிலும் இருந்தவை பூத
கணங்களல்ல. கிங்கரர் அல்ல.

எழுதாத பேனா
மூக்குடைந்த கோணூசி
தைக்கும் நூலான பூணூல் உருண்டை
கருத்துத் தடித்த குடுமி மெழுகு
குப்புறப்படுத்துக்கொண்டு
சசிகலா படித்த நாவல்
முதல்வரின் மழை விமானம்
பயன்படாமல் பழுதுபார்க்க
பங்களூர் சென்றதைக்
கட்டமிட்டுக் கூறிய செய்தித்தாள்
மூலை நான்கிலும் சாரமிழந்து
மையம் விடாத முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி
கழுத்து நீண்ட எண்ணெய்ப் புட்டி மற்றும்
இனிவரப் போகும் பலவகைப் பொருள்கள்

ஆனால் நடராசர்
ஆடிக்கொண்டிருக்கிறார்
இருப்பிடம் இமயமோ சித்சபையோ
இல்லையென்றாலும்
சூழ்ந்தவை பூத
கணங்கள் இல்லையென்றாலும்.

எனக்குத்தான் ஆச்சரியம்
எடுத்த பொற்பாதத்தின் அருகே
கழுத்து நீண்ட எண்ணெய்ப் புட்டியைத்
தவறியும் இடறிவிடாமல்
ஆடிக்கொண்டிருக்கிறார்
மேசை நடராசர்

**

பயணம்
-சுரேசன்

பலரும்
கூட்டமாய் முடமாகிவிடுகிறீர்கள்.
ஏதோ
குறிப்பிட்ட ஒரு கணத்தில்
நான் மட்டும் சிலரோடு
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
ஒவ்வொரு கணத்தையும்
சந்தித்துக்கொண்டே

படிமம் எனக்கென்று
எதுவும் தேவையில்லை
இதுதான் நானென்று
எதுவும் முடிவில்லை

இது
இன்று இனிப்பது
நாளை கசக்கும்
இயல்பான வாழ்க்கை

**

மீண்டும் ‘ழ’ வுக்குள் !

ஆத்மாநாமின் மறைவுக்குப் பின், ஞானக்கூத்தன் ஆசிரியரான  ‘ழ’ இதழ் ஒன்று வாங்கிப் படித்தேன்.  ரசித்தேன். ஒன்றிரண்டை வாசகர்களுக்காகப் பகிர்கிறேன்:

இடையில் ஒரு தரம்

- ஷாஅ

இடையில் ஒரு தரம்
பேனா உதறியதும்
பச்சென்று தரையில்
ஒட்டிக்கொண்ட வார்த்தைகளை
சிதையாமல் எடுத்து உரிய
இடத்தில் பொருத்திவைக்க
முடியாமல் போவதால்
கேட்பாரற்றுக் கிடக்கின்றன
இனிவரும் நாளில்
போவோர் வருவோர்
கால்பட்டுக் கலைந்தும்
தூசிபடிந்து மறைந்தும்
கழுவிவிடும் நீரில் கரைந்தும்
அவை இல்லாமல் போக
வாய்ப்புண்டு
வார்த்தைகள் கீழே
விழுந்ததால் காலியான
இடம் நீங்கலாக
தொடர்ந்து எழுதி முடித்தாலும்
அங்கு கண்டவர் அமர்ந்து
ஊர் வம்பு பேசலாம்
சண்டை சச்சரவுகளின்
மூலஸ்தானம் ஆக்கிவிடலாம்
ஏன், பொய்யானதோர்
உலகமே புனைந்திடலாம்
யார் கண்டார்
எனவே ஆரம்பம் முதல்
கடைசி வரை
முழுமையாகப் படிக்கும்
இயல்புடைய எல்லோரையும்
கேட்டுக்கொள்கிறேன்
எந்த தேசமானாலும் சரி
எந்த மொழியானாலும் சரி
அடுத்த கிரகத்துக்கு
எடுத்து செல்வதானாலும் சரி
நழுவிப்போன வார்த்தைகளையும்
கவனமாய் சேர்த்துப்
படியுங்களென்று.

**

ஊமை எழுத்து

-நகுலன்

பணக்காரர்களுடன்
பழகத் தெரிந்திருக்க
வேண்டும்
அவர்கள் பணக்காரர்கள் மாத்திரம்
இல்லை
என்ற அடிப்படையில்
இதைப் போல்
ஒவ்வொரு நிலையில்
இருப்பவருடன்
அவர் அந்த நிலையில் மாத்திரம்
இல்லை என்றவாறு.
இது பலரால் இயலவில்லை
என்பதனால் தான்..
”என்பதனால் தான் ?”
ஒன்றுமில்லை.

**

திரண்டு வருகிறது ஓர் அலை
வந்து அது போனதும்
நான் இருக்கமாட்டேன்

- காளி-தாஸ்

**

சொர்க்கவாசி

- கோபிகிருஷ்ணன்

யேசு வந்தார்
பாவம் ஒழிந்தது
காந்தி வந்தார்
தீண்டாமை ஒழிந்தது
புத்தர் வந்தார்
உயிர்வதை ஒழிந்தது
சாக்ரடீஸ் வந்தார்
மூடச்சிந்தனை ஒழிந்தது
மார்க்ஸ் வந்தார்
ஆதிக்க வர்க்கம் ஒழிந்தது
டால்ஸ்டாய் வந்தார்
வேறுபாடுள்ள சமுதாயம் ஒழிந்தது
லிங்கன் வந்தார்
அடிமைத்தனம் ஒழிந்தது
பெரியார் வந்தார்
அறிவிலித்தனம் ஒழிந்தது
வேறு யாரோ வந்தார்
தீமை ஒட்டுமொத்தமாக ஒழிந்தது
உல்லாசமாக இருக்கிறேன்
காதில் கடுக்கண் போட்டுக்கொண்டு
யார் வருகைக்கோ காத்துக்கொண்டு

**

 

ஏகாந்தனின் புதிய மின்னூல்

அடியேனின் இன்னுமொரு மின்னூல் அமேஸானில் வெளிவந்துள்ளது:

1. தாமதத்திற்கு அருந்துகிறேன்

சற்று தாமதமாக(!) வந்திருக்கும் ஏகாந்தனின் முதல் கவிதைத் தொகுப்பு.

இந்த மின்புத்தகத்தில் 51 கவிதைகள் உள்ளன. பெரும்பாலும் சிறுகவிதைகள், ஒன்றிரண்டு சற்றே நீண்ட வசன கவிதைகள். சில வலைப்பக்கத்தில் முகம் காட்டியவை. சில புதிதாக வந்திறங்கியவை என அமைந்துவிட்ட தொகுப்பு.

 

 

 

 

 

ASIN : B08GKMHRY9

லிங்க்

இந்த மின்னூலை இலவசப் பதிவிறக்கம் செய்து வாசிக்க உங்களுக்குத் தரப்பட்டிருக்கிறது,   4 நாட்கள் அவகாசம்! 27-8-20 -லிருந்து 30-8-20 (ஞாயிறு) வரை.

2. ’தூரத்திலிருந்து ஒரு குரல்’ – இலவச வாசிப்பு நீட்டிப்பு !

இந்த மின்னூல் (கட்டுரைத் தொகுப்பு) இலவசப் பதிவிறக்கத்திற்குக் கிடைக்கிறது -மேலும் 3 நாட்களுக்கு:  25-8-20 -லிருந்து 27-8-20 வரை.

 

 

 

 

 

 

ASIN : B08F566L57

லிங்க்

வாசக, வாசகியர் மேற்கண்ட வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, பதிவிறக்கம் செய்து படிக்குமாறு அன்புடன் அழைக்கிறேன். வாசித்தபிறகு, அமேஸான் பக்கத்தில் சம்பந்தப்பட்ட புத்தகத்துக்குக் கீழே உங்களது ‘customer review’ -வை ’ஸ்டார் ரேட்டிங்’ மூலமாக, அல்லது எழுத்துமூலமாகத் தந்தீர்களானால் நல்லது.  நன்றி.

-ஏகாந்தன்.

ஆத்மாநாமின் ‘ழ’ கவிதை இதழ்கள் அமேஸானில்

கவிஞர் ஆத்மாநாம் அவர்களை ஆசிரியராகக் கொண்டு கவிதைக்கெனப் பிரத்தியேகமாகத் தொடங்கப்பட்டு பல கஷ்டங்களுக்கிடையே அவராலும், நண்பர்களாலும்  நடத்தப்பட்ட இதழ் ‘ழ’.  1978-லிருந்து 1988 வரை விட்டுவிட்டு காட்சி தந்த இலக்கியப் பத்திரிகை.

ஆத்மாநாமின் கவிதைகளுடன், க.நா.சுப்ரமணியம், கலாப்ரியா, தேவதச்சன், பிரும்மராஜன், காளிதாஸ், ஞானக்கூத்தன், ஆர். ராஜகோபாலன், காசியபன், எஸ். வைத்யநாதன்,   மாலன், ’ஷாஅ’ , சத்யன் போன்றோரின் கவிதைகளும் ’ழ’ -வில் அப்போது வெளிவந்தன.

ஆத்மாநாமின் நண்பரும், எழுத்தாளருமான விமலாதித்த மாமல்லனின் முயற்சியில், ‘ழ’ இதழ்கள் இப்போது அமேஸான் கிண்டிலில் கிடைக்க ஆரம்பித்திருக்கின்றன. அவற்றில், இரண்டு ‘ழ’ இதழ்கள் இலவச வாசிப்புக்கு (இரண்டு நாட்களுக்கு) இப்போது:

‘ழ’  16 (ஏப்ரல் 1981): ஆகஸ்ட் 16 மதியம் – ஆகஸ்டு 18 மதியம் (12:30வரை)

‘ழ’  17 (ஜூன் 1981): ஆகஸ்ட் 17 மதியம் – ஆகஸ்ட் 19 மதியம் (12:30வரை)

கவிதை ப்ரேமிகள் கிண்டிலுக்குள் புகுந்து, வாசித்து மகிழ்வார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன் இந்த ’போஸ்ட்’!

‘ழ’ இதழ் 15 -ஐ வாங்கிப் படித்துப் பார்த்தேன். க.நா.சு., ஞானக்கூத்தன், காசியபன், கலாப்ரியா, எஸ்.வைத்யநாதன், பிரும்மராஜன் போன்றோரோடு ஆத்மாநாமின் இரண்டு கவிதைகளும் படிக்கக் கிடைத்தது நல்ல அனுபவம்.

***

சுஜாதா காட்டிய கவிதைகள்

சின்னச் சின்னக் கவிதைகளில் ஒரு தனிக்கவர்ச்சி. சின்னதாக இருப்பதால்தான் என்று இதற்குப் பொருளல்ல. எளிய வார்த்தைகளில் சில வலிய கருத்துகள். ஆனால் அது அவ்வளவு எளிதல்ல!

தன் ’கற்றதும் பெற்றதும்’ நூலின் (விகடன் பிரசுரம்) கட்டுரைகளுக்கிடையில் பெட்டிச் செய்திபோல் ‘எபிக’ எனக் குறிப்பிட்டு கவிஞர்கள் சிலரின் கவிதைகளை அவ்வப்போது சுஜாதா போடுவது வழக்கம். சிலசமயங்களில் சில பெரிசுகளின் கவிதைகளும் தென்படுவதுண்டு. சில சீரியஸ்.. சிலது simply funny! :

வீடுகள் எரிய
வீதிகள் வழியே
விழுந்தோடிய
ஊர்களை மறப்போமா

–நல்லதம்பி சிவநாதன்
**
திண்ணையில் வசித்த
அப்பா வீட்டுக்குள் வந்தார்
புகைப்படமாய்

-பா.சேதுமாதவன்
**
கோடரியுடன்
வெட்ட வந்தவன்
வியர்வை காய
இளைப்பாறினான்
விரிந்த மரத்தின்
பரந்த நிழலில்

-ராஜகுமாரன்
**
உயிர் பிரிந்து ஊர்ந்தோடி
நீர் தேடிக்
கொணர்ந்தது வேர்
பாராட்டும் கண்களில்
பூ மட்டும்

-ஆதவன்
**
எழுதவோ படிக்கவோ
ஏலாத தாயப்பத்தி
எழுதி என்ன லாபமின்னு
எழுதாமப் போனேனே

-வைரமுத்து
**
ராமச்சந்திரனா
என்று கேட்டேன்
ராமச்சந்திரன்தான்
என்றார்
எந்த ராமச்சந்திரன்
என்று நான் கேட்கவில்லை
அவர் சொல்லவில்லை

-நகுலன்
**
உணவைத் தாண்டி
உயிரும்
உடையைத் தாண்டி
உடலும்
பெரிதல்லவா?
சிறகை விரித்துச்
சிலிர்த்தே செல்லும்
பறவைகள் கூட்டம்
பார்ப்பீர் தினமும்

-வின்செண்ட் சின்னதுரை
**
நான் இல்லாதுபோன பிறகும்
ஒழுங்காகத் தேடிப் பாருங்கள்
இங்குதான் எங்காவது இருப்பேன்
எவ்வளவு பெரியது
பூமி
வானம்
அண்டம்
பேரண்டம்?

-அழகுநிலா
**
குற்ற நெஞ்சு குறுகுறுக்கும்-அதில்
குறைகள் பல உண்டு- எனைப்
பெற்றவள் செய்த சமையல்தான்- அதில்
பிழைகள் கண்டதுண்டு-ருசி
அற்றுப்போன அமெரிக்க வாழ்வில்
பற்றே இல்லையடி- ஒரு
வற்றக்குழம்பு அதுபோதும்- அன்னைக்
கைமணம் அதில் வேணும்

-ரவி அன்பில்
**
செல்வார் வருவாரின் சிந்தைகளைச் சீண்டுகிற
சல்வார் கமீஸனிந்த சந்திரன்கள்- மெல்லமெல்ல
ஃபில்டர் பிளைனாகும் பீடியாகும் – ஆண்வர்க்கம்
மெல்ட்டாகிச் சாகுமே மெய்!

-தஞ்சை இனியன்
**
கொட்டாவி விட்டபடி ஜன்னலோரம் பாத்தாக்க
குட்டை குளமெல்லாம் கொட்டாவி – கிட்டக் கிட்ட
மீனெல்லாம் வாய்பிளந்து பாத்திருக்க- மொக்கு மொக்குத்
தாமரை கொட்டாவி விடும்

-சேஷாசலம்
**
ஒருத்தியை மணந்தான்
மற்றொருத்தியைக் காதலித்தான்
ஒருத்தியின் கணவனான்
மற்றவளின் பாஸ்வேர்டு ஆனான்!

-அம்மணி
**
கடவுளிடம்
மனு ஒன்றை அளித்தேன்
பரிசீலிக்கப்படவில்லை.
இன்றுவரை
மரங்கள்
இலைகளை
உதிர்த்தவண்ணம்தான்
இருக்கின்றன

-அய்யப்ப மாதவன்
**
காலை
கதவைத் திறந்தால்
காலடியில் செய்தித்தாள்
இலவச இணைப்பாக
மென்காற்று

-மார்கன்

**
நெஞ்சில் துயரம் நெருப்பாகச் சுட்டுவிட்டால்
தஞ்சம் அடைவேன் கவிதையில் – பஞ்சம்
கவிதைக்கும் வந்துவிட்டால் நானென்ன செய்வேன்
புவியைப் படைத்தவனே சொல்

-ந. கந்தசாமி

***

ரூமி : கவிதைவழி வெளிப்பாடுகள்

 

சில சமயம் எதிர் இருப்பவரைப் பார்த்தும், சில சமயம் தன்னையே நோக்கியும், பிறிதொரு சமயம் காதல் என்றோ இறை என்றோ மனதில் எட்டிப்பார்த்ததையெல்லாம் எழுதி இருப்பதாக இவரது கவிதைகள் தோற்றம் தருகின்றன. எப்படியிருப்பினும், படிப்போரைப் பிடித்திழுக்கின்றன, ஒரு விளையாட்டுப்பிள்ளைபோல். சரி, மேலே ரூமி :

 

உன்னை நோக்கிவரும் அந்தக் குரல்
வார்த்தைகள் இல்லாதது
கவனி ..

**


மௌனமாக இரு
மௌனத்தின் உலகம்
பிரும்மாண்டமானது
முழுமையானது.

**


உன் பாதை அது
உனக்கானது மட்டுமே
உன்னோடு சிலர் பயணிக்கலாம்
ஆனால் அவர்களால்
உனக்காகப் பயணிக்கமுடியாது..

**
வாசிப்பதன் மூலம் கற்றுக்கொள்வாய்
ஆனால்
அன்பின் மூலமே புரிந்துகொள்வாய்

**
மகாசமுத்திரத்தின்
ஒரு துளியல்ல நீ
முழு சமுத்திரமே நீதான் -
ஒரு துளியாக.

**
ஒரு மரத்தைப்போல் இரு
பட்டுப்போனவற்றை
விட்டுவிடேன்.

**
வேரில் மட்டுமே கிடைக்கும் ஒன்றினை
ஒருவேளை
கிளைகளில் தேடிக்கொண்டிருக்கிறாயோ நீ?

**
தாளவொண்ணாத் துன்பத்தில்
தள்ளுகிறதே உன்னை - அதுவேதான்
உன்னை ஆசீர்வதிப்பதும்
இருள்தான்
உன் ஒளிவிளக்கு

**
இந்த மதங்கள் அனைத்தின்
துதிப்பாடல்கள் எல்லாம்
ஒரே பாடலாக..
உன்னில் அமைதி நிலவட்டும்

**

உளமிறங்கி நீ செய்த
உதவிகளெல்லாம்
அந்த மாபெரும் கருணையின்
அதிசயவண்ண இறக்கைகள்
நீ சென்றுவிட்ட பின்னும்
நீங்காது சிறகடிக்கும்
ஏனையோரையும்
ஏற்றிப் பிடிக்கும்

**
அலையடிக்கும் நீர்
அமைதி பெறட்டும்
நிலவும் நட்சத்திரங்களும்
உன் அகக்கண்ணாடியில்
ஜொலிப்பதைக் காண்பாய்

**

இறையைத் தேடுகிறாய்
அங்கேதான் பிரச்னையே
உன்னிலிருக்கும் அதுவோ
உன்னைத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறது..

**
உனக்குள்ளேயே செல்வதான
அந்த நெடிய பயணத்தை
என்றுதான் தொடங்கப்போகிறாயோ?

**
பயணத்தைத் தொடங்குமுன்
வீட்டைவிட்டு வெளியில்
காலையே வைத்திராதவர்களின்
புத்திமதியைக் கேட்டுவிடாதே

**

தட்டு
அது திறக்கும்
மறைந்துபோய்விடு
ஆதவனென உன்னை ஒளிரவைக்கும்
வீழ்ந்துவிடு
சொர்க்கத்திற்கே கொண்டுபோய்விடும்
நான் என்பது ஒன்றுமேயில்லை என்றாகிவிடு
எல்லாமே நீதான் என ஆக்கிவிடும்

**

பின்வருவனவற்றில், தன்னைப்பற்றிய சிந்தனைகள் மேலிடுகின்றனவே ரூமிக்கு :

நேற்றுவரை
சாமர்த்தியசாலியாக இருந்தேன்
உலகை மாற்றிவிட விரும்பினேன்
இன்றோ
அறிவாளியாகிவிட்டேன்
என்னை மாற்றிக்கொள்கிறேன்
**

தேடுபவனாக இருந்தேன்
இன்னமும் அவ்வாறே ..
இப்போது
புத்தகம் என்ன சொல்கிறது
கோள்கள் என்ன சொல்கின்றன
என்பதையெல்லாம் விட்டுவிட்டு
என் ஆன்மா பேசுவதைக்
கேட்க ஆரம்பித்திருக்கிறேன்
**
பறவைகளைப்போலப் பாட விரும்புகிறேன்
யாரெல்லாம் கேட்பார்களோ
என்னவெல்லாம் நினைப்பார்களோ
என்கிற கவலை ஏதுமின்றி
**

என் ஆன்மா
எங்கிருந்தோ வந்திருக்கிறது..
அங்கே போய்ச்சேரவே
விருப்பம்.
**

இறையை, ஆதிமுதலை, அன்பே என்கிறார், நண்பா என்கிறார் இப்படி தோன்றியபடியெல்லாம். தன் மனதின் அல்லாடலை அவதானிக்கிறாரோ இங்கே:

நம்பிக்கையை இழந்துவிடாதே மனமே
கண்ணுக்குப் புலப்படாத அவனில்தான்
அதிசயங்கள் உலவுகின்றன
உலகே உனை எதிர்த்தாலும்
உன் கண்களை அந்த நண்பனின்
மேலேயே வைத்திரு
**

மனக்காயத்தின் வழிதான்
மங்காத அந்த ஒளி
பிரவேசிக்கிறது உனக்குள்..
**

பறவைகளின் பாடல்
மனதின் ஏக்கத்திற்கு
ஒரு வடிகால் போன்றது
அவைகளைப்போல்தான்
குதூகலமாயிருக்கிறேன் நானும்
ஆனால்
சொல்வதற்கு ஏதுமில்லை என்னிடம்
பிரபஞ்ச ஆத்மாவே..
எனக்குள் வந்து
என் மூலமாக ஏதாவது
பாட முயற்சியேன்..

**

என்னாலான படகினில்
தாமதமாகத்தான் ஏறியிருக்கிறேன்
கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை
வெளிச்சம் இல்லை
நிலமேதும் தென்படவில்லை
இருண்ட மேகங்களின் கீழே
நீருக்கு மேலிருக்க முயல்கிறேன்
எனினும் ஏற்கனவே கீழேபோய்
கடலோடு வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேன்

**

பெண், காதலி, காதலர்நிலை என்றெல்லாமும் சிந்தனை அவ்வப்போது .. :

பெண் என்பவள் 
அந்தப் பேராற்றலின் 
மெல்லொளி
**

உன்னை யார் கூப்பிட்டது இங்கே
கோபமே ரூபமாய் அவள் ..
உன் ஆன்மாதான் என்றேன்
மெதுவாக
**

ஒளியும் நிழலும்
அன்பின் நாட்டியமே
அன்பிற்குக் காரணம்?
ஏதுமில்லை
அது கடவுளின் ரகசியம்
அன்பு செலுத்துபவனும்
அன்புக்குரியவளும்
பிரிக்கமுடியாதவர்கள்
காலங்கடந்தவர்கள்
**
ரணகளமான இவ்வுலகிலும்
ரகசிய இடமொன்றைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள்
காதல்வயப்பட்டவர்கள்
அழகினை ஆரவாரமின்றிப்
பரிமாறிக்கொள்ள
**

இந்த இடத்தில் காதலியிடம் சொல்கிறாரா இல்லை, 
காலங்கடந்தவனிடம் பேசுகிறாரா, ஜலாலுத்தீன் ரூமி  :

நானொரு சிற்பி
உருவங்களை வடிவமைப்பவன்
ஒவ்வொரு கணத்திலும்
ஒரு தேவதையை வடிக்கிறேன்
இருந்தும், உன்னைப் பார்த்தவுடனே
அவற்றையெல்லாம் உருக்கிவிடுகிறேன்
ஆயிரம் உருவங்கள் செய்து
அவற்றில் ஆன்மாவைச் செலுத்திட முடியும்
ஆனால், உன் முகத்தைப் பார்க்கையிலோ
அவற்றைத் தீக்குள் எறிந்துவிடவே விருப்பம்
உன் சுகந்தத்தை அறிந்த என் ஆன்மா
உன்னில் கசிகிறது கலக்கிறது
அதிலாழ்ந்து மகிழ்கிறேன் நான்
நான் சிந்தும் ஒவ்வொரு துளி இரத்தமும்
இந்த பூமியிடம் சொல்கிறது
காதலில் ஆழ்ந்திருக்கையில்
அன்போடு ஒன்றாகியிருக்கிறேன் என.
மண்ணும் நீருமான இந்த வீட்டில்
என் இதயம் நொறுங்கிக் கிடக்கிறது
ஒன்று, இந்த வீட்டினுள் நுழைந்துவிடு
இல்லை, என்னைப் போகவிடு
**

கீழ்வரும் கவிதையில் முதலில், மேற்கோளுக்குள் வருவது, ரூமியிடம் ஒரு பொழுதில், உயிர்நண்பன் ஷாம்ஸ் சொன்னதாக இருக்குமோ…

'உன் அன்பிருக்கும்
வீடு மட்டுமே நான்.
அன்பே அல்ல.
நிஜமான ஏக்கமென்பது
கண்டறிய முடியா அந்தப் புதையலை
நோக்கி இருக்கவேண்டும்
புதையலை வைத்திருக்கும்
பெட்டியை நோக்கி அல்ல'

அன்பெனும் உண்மை
தனித்துவமானது
உன்னுடைய ஆரம்பமும்
முடிவும் அதுவே
அதைக் கண்டபின்னே
உனக்கு வேறெதுவும் தேவைப்படாது
மாயமும் அதுவே
இறுதியில் சிக்குவதும் அதுவே
யாரையும் சார்ந்திராதது
உணர்வுநிலைகளின் தேவதை.
மாதமென வருடமென
காலத்தின் வடிவங்களெல்லாம்
நிலவின் அடிமைகள்
நிலவோ அது சொற்படிக் கேட்பது
அது விரும்புகையிலேதான்
உடம்பு ஆன்மாவாகிறது..

**

உன் ஒளி என்மீது விழ
அன்புமயமாகிறேன்
உன் பேரழகை உணர்கையில்
கவிதை வருகிறது
யாரும் பார்க்கமுடியாதபடி
என் நெஞ்சில் ஆடுகிறாய்
சிலசமயங்களில்
பார்த்தும்விடுகிறேன்
என்மேல்பட்ட அந்த ஒளிதான்
இந்தக் கலையாக
மாறியிருக்கிறது

**

காலமெனும் வாள் அதன்
உறையினின்று வெளியே
நெருங்கி நெருங்கி வரும்
உடலின் ஆசை..
கலந்துவிட ஆசைப்படாதே
அதைவிட நெருக்கமானது ஒன்றுண்டு
கடவுளுக்கு இன்னொரு கடவுள்
ஏன் வேண்டும்?
எல்லா சம்பந்தங்களிலிருந்தும்
அது உன்னை விடுவிக்குமாறு
அன்பு செலுத்து
ஆத்மாவின் ஒளி அன்பு
காலைப்பொழுதின் ருசி
’நான்’ இல்லை, ’நாம்’ இல்லை
’இருத்தல்’ என்பதாக ஏதுமில்லை
தன் குறைகளை அழிக்க
நெருப்பு தன்னை எரித்துக்கொள்கையில்
எழும் புகையே இந்த வார்த்தைகள்
அமைதியில், அழுகையில்
கண்களின் அல்லது முகத்தின் நிலைபோன்று.
அன்பை வார்த்தைகளில்
கொண்டுவரமுடியாது

**

ரூமி – கொஞ்சமாக . .

 

பிரதானமாக இப்போதிருக்கும் ஈரான், ஆஃப்கானிஸ்தான், உஸ்பெக்கிஸ்தான், தஜிக்கிஸ்தான் மற்றும் சுற்றுப்பகுதிகள்  நிரவிய பெரும் நிலப்பகுதியே அந்தக் காலத்திய பர்ஷியா. பர்ஷியாவின் தலைசிறந்த கவிஞர், ஞானி என அறியப்பட்டு, இன்றளவும் கொண்டாடப்படுபவர் 13-ஆம் நூற்றாண்டின் ரூமி. ஜலாலுத்தீன் ரூமி (Jalaluddin Rumi).  1207-ல் இவர் பிறந்த இடம் தற்போதைய ஆஃப்கானிஸ்தானில் உள்ள பால்க் (Balkh) எனும் ஊர்.  ரூமி சிறுவனாக இருக்கும்போது பர்ஷியாவின் மீது மங்கோலியர்கள் அடிக்கடிப் படையெடுத்துத் தாக்கினார்கள். ரூமியின் குடும்பம் நிலைகுலைந்தது. நிலம்பெயரும்படி ஆனது.  பாக்தாத், மெக்கா, டமாஸ்கஸ் என எங்கெங்கோ அலைந்து திரிந்து,  ஒருவழியாக துருக்கியில் தஞ்சம் புகுந்தது.  அங்குள்ள கொன்யா (Konya) என்ற ஊரில்தான், தன் வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை வாழ நேர்ந்தது ரூமிக்கு.

ரூமியின் தந்தை,  அவருடைய காலத்தில் ஒரு சூஃபி அறிஞர் என அறியப்பட்டவர். சூஃபி என்பது இஸ்லாமின் தனித்துவமான ஒரு பிரிவு. பொதுவான சமயச்சடங்குகள், வழிமுறைகளைத் தாண்டி,  இறைஞானத்தின் உயர்நிலையை நோக்கிப் பயணிக்கும், தேடுதலின் உச்சநிலை என சான்றோரால் அறியப்படுவது. தன் தந்தையிடமிருந்து நிறையக் கற்ற ரூமிக்கு, இளம் வயதிலேயே ஞானவழியின் ஆரம்பங்கள் தூரத்துக் காட்சிகளாக தெரியவந்திருக்கலாம்.

சிந்தனையில் ரூமி
பின்னணியில்…

அவருடைய தந்தை மறைந்தபோது வாலிபனாக இருந்த ரூமி ஒரு செல்வந்தர். மதவியலும் சட்டமும் முறையாகப் படித்து சமூகத்தில் மதிக்கத்தக்கப் பெரியவராக இருந்தவர். புனித சமய நூல்களில் ஆழ்ந்திருப்பதும், மாணாக்கர்களுக்குப் பாடம் நடத்துவதுமாகத்  தன் பொழுதினைக் கழித்துக்கொண்டிருந்தார். அந்த நிலையில் அவரது வாழ்க்கை அமைதியாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அவரது மத்திம வயதினில் வந்து சேர்ந்தார் அந்த ஊருக்கு ஒருவர். வயது சரியாக மதிக்கமுடியாத கந்தல் கிழிசல் தோற்றம். ஒரு நிலையற்ற நிலையில், ஏகாந்தமாக ஒரு மனிதன். சமூக, சமயத் தடைகளைக் கண்டுகொள்ளாத, வினோதமான, சிலசமயங்களில் ஏடாகூடமாகக்கூட என்றும் சராசரி மனிதர்களால் பார்க்கப்படும் சிந்தனைகள், செயல்பாடுகள் அவருடையது. தான் ஒரு பைத்தியக்காரனாக, வேண்டத்தகாதவனாக மற்றவர்களால் பார்க்கப்படுவதைப்பற்றிய கவலை எள்ளளவும் இல்லை. அவரைப் பார்த்தவுடனேயே ரூமிக்கு என்னமோ  தெரியவில்லை,  பிடித்துப்போய்விட்டது. அவர்தான் ஷாம்ஸ் என ரூமியின் நண்பராகக் குறிப்பிடப்படுபவர். அவரோடு சேர்ந்து ரூமி பழகியிருந்தது, நெருங்கி அளவளாவியது என்னவோ இரண்டே வருடங்கள்தான். ஆனால், அந்தக் குறுகிய காலத்திலேயே ரூமியின் வாழ்வைத் தலைகீழாகப் பிரித்துப்போட்டார் ஷாம்ஸ். ரூமியின் சிந்தனைத்தளம் மிரண்டது. உருமாறியது. ரூமி புரிந்துகொண்டார். தானொரு வசதியான குடும்பத்தில் வந்த எல்லோராலும் மதிக்கப்படும் ஒரு பிரமுகர். தன் நண்பனோ ஒரு நாடோடி. பித்தன். ஒன்றும் இல்லாதவன். ஒன்றுமில்லை எனும் பிரக்ஞையும்கூட இல்லாதவன். மனம் போனபடி இயங்குபவன். சமூகத்தின் எந்த இறுக்கங்களும், சட்டங்களும் அவனை ஒன்றும் பாதிக்கவில்லை. அவனை எதுவும் தீண்டுவதாகவே தெரியவில்லை. வேறு ஏதோ ஒரு உலகத்தைச் சேர்ந்தவன்போலும். ஆ.. இவனே எனக்கானவன். என் உயிர்.. என் ஆசான். யாருக்கு, யார் மூலமாய் கண் திறக்கும் என்பதை மேலே உள்ளவனல்லவோ சொல்கிறான் என மயங்கினார் ரூமி. மதித்தார். ஷாம்ஸைத் தவிர அவர் மனதை வேறெதுவும் ஆட்கொள்ளவில்லை அதற்குப்பின் அவரது வாழ்நாளில்.

ஷாம்ஸைப்பற்றி ஊர்க்காரர்கள் இப்படிப் பேசிக்கொண்டார்கள். ஒரு நாடோடி.  அகங்காரன், கிறுக்கன். சமூக விரோதி. அவன் ஒரு பறவை.. இதில் சில சரியாக இருக்கலாம். பறவை? ஷாம்ஸினால் ஒரு இடத்தில் வெகுநாள் இருக்கமுடியாது என்பதைப் புரிந்துகொண்டிருந்தார்கள் அவர்கள். மேலும் ஒரு குறிப்பிட்ட நாளில் ஷாம்ஸ், ஒன்றிலிருந்து ஒன்று தொலைவில் இருந்த இரண்டு ஊர்களில் காணப்பட்டதாகக் கிசுகிசுத்து மிரண்டார்கள். எங்கெங்கோ நொடியில் போய் காணாமற்போய்விடும் பறவைக் குணம். அல்லது விசித்திர சக்தி ?

ரூமியின் இருபதுகளிலேயே ஒரு முறை அந்த ஊருக்கு வந்த ஷாம்ஸ் ரூமியைக் கவனித்திருந்தார். ஆனால் காலம் இன்னும் கனியவில்லை என்று தோன்றியிருக்கிறது. தனக்காக ஒரு மேதை-சிஷ்யனை (சீடன் – அறியாதவன்; ஆனால் உள்ளுக்குள்ளே, மேதையாக உருவாகுமாறு படைக்கப்பட்டவன்), தன் காலம் தாண்டியும் உலகினால் மதிக்கப்படும், பேசப்படும் ஒரு ஆன்மாவைத் தேடிக்கொண்டிருந்தார் ஷாம்ஸ். தன் இரண்டாவது வருகையில் ரூமியை அந்த ஊரின் சந்தையில் காணநேர்ந்தவருக்குப் புரிந்தது.  சந்தித்துப் பேச ஆரம்பித்தார். இருவரும் பழகினர். ஒரு மனதாக நெருங்கினர். விளைவு? ஆன்மீகத் தாக்கத்தின் உச்சம். ரூமி ஒரு சுதந்திர ஆத்மாவாகத் தன்னை உணரத் தொடங்கினார். உண்மை அவருக்குள் ஊர்ந்தது, ஆழம் பார்த்தது. மாறுதல்களை தடாலடியாக அறிமுகம் செய்தது. அதற்கப்புறம், எதையும் தன்னிலையிலேயே சுயமாக அணுக ஆரம்பித்தார். ஆராய்ந்தார். காலாவதியாகிவிட்ட, ஊசிப்போன சமூக நம்பிக்கைகள், மதச் சடங்குகளைக் கடுமையாக விமரிசிக்க ஆரம்பித்திருந்தார் ரூமி. தனிமனிதனை, சமூகத்தைத் தன் செயற்கைக் கெடுபிடிகளால், சட்டங்களால் பயமுறுத்தும் மதம் எதுவாயினும் அது விஷத்துக்கு சமம் என்றார் வெளிப்படையாக.  இறையை அறிதல் என்பது அவ்வகை பாதக நடவடிக்கைகளை முழுதுமாகப் புறந்தள்ளி, முன்னேறும் பயணம். பயம், அவமானம், குற்ற உணர்வு போன்றவைகளைத் தாண்டியது தூய அன்பு. அதனைச் சார்ந்தே, அதில் ஊறியே வாழ்வில் ஒருவன் பயணிக்கவேண்டும் என்பதில் வந்தது தெளிவு.

வெவ்வேறு வகைமை சார்ந்தது எனத் தோன்றும், ஆனால் இறுதி உண்மையை நோக்கியே விடாது பயணிக்கும் ரூமியின் கவிதைகள் (70000-க்கும் மேல்) இந்த நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில், மேலும், மேலும் உலகெங்கும் ஆர்வமாக வாசிக்கப்பட்டன. ரூமி என்கிற ஞானி, கவிஞரின் நூதன வாழ்க்கையைப்பற்றி, அது முக்கியம் ஆதலால் – அதன் மறைக்கப்பட்ட பகுதிகளையும் கருத்தில்கொண்டு – Rumi’s Untold Story-From 30-year Research என்கிற ஒரு புத்தகம் (Amazon) எழுதியிருக்கிறார் விருதுபெற்ற அறிஞரும், ரூமி கவிதைகளின் புகழ்பெற்ற மொழியாக்கம் தந்தவருமான ஷாஹ்ராம் ஷிவா. அதில்,  ரூமி பெரிதும் போற்றும், தன்னை ஆற்றுப்படுத்தியவராகக் கருதும் ஷாம்ஸ், ரூமி வசித்த ஊரிலேயே ரூமியின் இளைய மகனால் கொல்லப்பட்டதாக வருகிறது. கட்டுப்பெட்டி சமூகம், மதக்கோட்பாடுகள் விதித்த சட்டதிட்டங்களை மதிக்காதுபோனதோடு, சமூகத்தைக் கெடுப்பதாக(?), வேற்று சிந்தனைகளை விரித்த ஷாம்ஸ் காணப்பட்டிருக்கவேண்டும்; அதற்குத் தண்டனையாக கௌரவக் கொலை செய்ப்பட்டிருக்கலாம் எனச் சொல்கிறார் நூலாசிரியர். தன் உயிரின் உயிராய், குருவாய் ஷாம்ஸை மதித்த ரூமியை, இந்தக் கொடும் நிகழ்வு அதிரவைத்தது. ஒரேயடியாகத் துவளவைத்தது. முடங்கிக் கிடந்தார் சில நாட்கள். ஆழ்ந்த துக்கம் தந்த மயான அமைதி, அதன் வெடிப்பாக, வெளிப்பாடாக, ஆன்மீக, தத்துவச் சிதறல்களாக, கவிதை, கவிதையாக  எழுதிக் குவித்தார் தன் கடைசிக் காலத்தில். சோகத்தின் உச்சத்தில், தன்னைக் கலாபூர்வமாகத் தேற்றிக்கொள்ள முயன்றிருக்கிறார் ரூமி. தனக்குப்பின், எங்கே இந்த உலகம் ஷாம்ஸ் எனும் மகாமனிதனை, தன் ஆத்மநண்பனை மறந்துவிடுமோ என்கிற அச்சத்தில், தான் எழுதிய பல கவிதைகளின் கீழே ஷாம்ஸ் என்றே குறிப்பிட்டிருக்கிறாராம் ரூமி. தன் சிந்தனாமாற்றத்தின், ஆக்கங்களின் ஊற்று தன் நண்பனே என்கிற புரிதலையும், அதற்கான ஆத்மார்த்த நன்றியறிதலையும் ரூமி இவ்வாறு வெளிப்படுத்தியிருக்கவேண்டும். மங்காத ஜீவன் அவருடைய கவிதை வரிகளில் உலவுவதாலேயே, இன்றும் சற்றும் குறையாத ஆவலோடு வாசிக்கப்படுகிறார் ரூமி. வாசகர்களும், ஆய்வாளர்களும் அவரது வாழ்வை, கருத்துக்களை மேன்மேலும் தெரிந்துகொண்டு சிலிர்க்கின்றனர்.

இன்றைய ஈரான், துருக்கி மற்றும் ஆஃப்கானிஸ்தான் ஆகிய மூன்று நாடுகளும் ஜலாலுத்தீன் ரூமியைத் தங்களின் தேசியக் கவிஞராகக் குறிப்பிட்டுக் கொண்டாடுகின்றன. உரிமை கொள்கின்றன. ஆனால் ரூமியின் காலத்தில் இந்த மூன்று நாடுகளும் தனி நாடுகளாய் இருந்ததில்லை. பர்ஷியா எனும் பேரரசின் பகுதிகளாகவே அமைந்திருந்தன.  தாடியும், தலைப்பாகையுமாக சுற்றிய ரூமி, தன்னை எந்த ஒரு சமயம் சார்ந்தவராகவும், நாட்டினராகவும் பார்க்கவில்லை. அதனை வெள்ளையாக, ஒரு கவிதையில் குறிப்பிட்டும் இருக்கிறார். ரூமியின் மேதாவிலாசத்தை, அவருக்கு வாய்த்த ஞானத்தின் சக்தியை, வசீகரத்தை அவரது கவிதைகள் சிலவற்றின், எளிய மொழியாக்கமாக அடுத்த பதிவில் .

(இன்னும் வரும்)

**