ரமேஷ் பிரேதன்

சென்னைப் புத்தகவிழாவில் வாங்கினேனா, இல்லை ஆன்-லைனில் ஆர்டர் செய்தேனா, நினைவில்லை. எனது அலமாரியில் என்னென்ன தமிழ்ப் புத்தகங்கள்தான் இருக்கின்றன என நானே தெரிந்துகொள்ளவிரும்பி ஒரு காலையில் குடைய ஆரம்பித்தபோது, அந்த ஒல்லிப் புத்தகம் கையில் கிடைத்தது. குண்டுப்புத்தகங்களைக் கண்டு விலகி ஓடுபவன் நான். குண்டாக எது எதிர் வந்தாலும், நன்றாக ஒதுங்கி வழிவிடும் வழக்கம் உண்டு சிறுவயதிலிருந்தே என்னிடம்.

சரி, குண்டுகளை விட்டுக் கொஞ்சம் வெளியே வாருங்கள். இப்போது சொல்ல வந்தது அந்த ஒல்லியை – கவிஞர், எழுத்தாளர் ரமேஷ் பிரேதனின் ‘அயோனிகன்’. ஆ…. இப்படி ஒரு கவிஞர் இருப்பதையே மறந்துவிட்டிருக்கிறேனே. திறந்து கொஞ்சம் படிக்க ஆரம்பித்து, சற்றே ஆழ்ந்து மேலும் வாசித்தேன். ஏதேதோ கனவில், தொடரும் நினைவில் இன்றும் வாசிக்க நேர்ந்தபின் எழுதவந்தேன்.

அவனுடைய கதைகதைப்பில் நாகம் நெளிகிறது, சிவன் வருகிறான், கவிஞன் உலவும் வெளியில், அவள் இல்லாமலிருக்க முடியுமா என்ன?  இருக்கிறாள். இருந்தாள். இருப்பாள். கூடவே அவனில் தாக்கம் ஏற்படுத்தும் அப்பாவும், தவிக்கவிட்ட அம்மாவும். போதாக்குறைக்கு இந்த வேற்றுக்கிரகவாசி வேறே.. எதுவும் நிம்மதியாக விட்டுவைக்கவில்லை அவனை. ஃப்ரெஞ்சும் தமிழும் சேர்ந்து கலக்கும் புதுச்சேரியின் கலாச்சார கிச்சடிப் பின்புலம்..

சொல்லிக்கொண்டே போவதை நிறுத்தி, அயோனிகனையே கொஞ்சமாகத் தெளித்துவிடுகிறேன்:

காலங்காலமாகக் கைமாறி கைமாறி வந்த சிவன்

கவிஞர்களாலேயே வளர்ந்து ஆளாக்கப்பட்டவன்

போர் நடந்த இடத்தில் புதைக்கப்பட்ட உடல்களிலிருந்தே

கூடைகூடையாய் மண்டை ஓடுகள் சிவனுக்குக் கிடைத்திருக்கும்..

**

வங்காள விரிகுடாவைப் பார்த்தபடி இந்த இரவைக் கடக்கிறேன்

நாளை இறந்தவர்களை நினைவுகூரும் நாள்

நிதானமாக ஒருமுறை சாகவேண்டும்

தனியாகச் சாவதற்கு பயமாயிருக்கிறது

**

என் பசியை ஆற்றியவளைப்பற்றிப் பிறகொருநாள் எழுதுகிறேன்

பெண்ணிடம் ஆண் பிச்சையெடுத்தல் கூடாது என புத்தனும்

காமத்தைப் பெண்ணிடம் யாசிப்பவனே யோக்யன் என ஏசுவும்

சொன்னதாக நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்

**

ஆண்மழை பெண்மழை என்பதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை

அவள் மழை என்பதைத் தவிர வேறில்லை

நனைந்தால் முளைத்துவிடுவேன்..

**

என்னுடன் நீ நடக்கும்போது

என் நிழலின் தலையை மிதித்துவிட்டாய்

நான் மரித்துப்போனேன்

அவ்வளவே

**

அலையோசை ஓய்ந்தாலும் உளியோசை ஓயாதடி வாலைப் பெண்ணே

சொல்லைக் கல்லாக்கும் மாயம் செய்குவையோ வாலைப் பெண்ணே

**

அம்மாவையும் அப்பாவையும் ஒருசேரப் பார்க்காதவன்

அம்மாவையும் அப்பாவையும் தனித்தனியாகக் கொன்றவன்

என்னுள் விளையும் கவித்துவம்போலக்

கொலைத் தொழில் பழகியவன்

**

பிச்சை கேட்கும் மனநிலையை

நான் எட்டிய தருணம்

அகந்தை சூன்யமுற்று

நிர்வாணமாய் நின்றேன்

**

நீந்தினால் மீன்

மிதந்தால் பிணம்

குளம் இதன் வித்தியாசம் அறியாது

**

போரினால் பைத்தியம் பிடித்து

எங்கே எந்த நாட்டில் எந்த நகரத்தின் இடிபாடுகளில்

எந்தப் பிறவியில் அலைகிறாயோ…

போய் வருகிறேன் என் அன்பே..

Au revoir mon amour, au revoir…

**

கவிதைகளினூடே உரையாய், நடையாய் தன்சரிதம் வேறு… வாங்கிப் படியுங்கள் நண்பர்களே. மேலும் புரியலாம், ஏதேதோ தெரியலாம்.

அயோனிகன் – ரமேஷ் பிரேதன் – உயிர்மை பதிப்பகம்.  ரூ.55.

*****

’சொல்வனம்’ இதழில் இரண்டு கவிதைகள்

மேலெழுந்தபோது

குப்பைகூளங்களைத்
திமிறித் தள்ளிவிட்டு
குதூகலமாய் எழுந்து
கொஞ்சமாக உயர்ந்திருந்தது
அந்தச் செடியின் ஜீவன்
வானம் பார்க்கும் இளமிலைகளில்
தீரா நடனமாடிக்கொண்டிருந்தது
குருத்தொன்று தலையில்
பொங்கியெழத் தயாராய்.
தன்னைத் தீண்டப்பார்க்கும்
தென்றலின் விஷம விரல்களை
மெல்ல விலக்கியது செடி
சீண்டும் ஸ்பரிசமேபோல்
தன்மேல் படரும் சூரியகிரணங்களை
காணாததுபோல் இருந்தும்
மெல்ல மெல்ல மேல்வந்து
ஒரு நாள் உன்னைத் தொடுவேன்
எனத் தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டது
இவ்வளவையும் நான்
ஆசையாக அள்ளிக்கொண்டிருக்கும்
அபூர்வ வேளையில் நல்லவேளை
யாரும் பின்னால் வந்து நின்று-
இந்தச் செடியின் இலையை
அரைச்சுக் குடிச்சா
இடுப்புவலி போயிரும் சார்
என்று இன்னும் சொல்லவில்லை

**

முகநாடகம்

சரியாக அணிந்துகொள்ளவில்லை
என்பதான திடீர் உணர்வினால்போல்
முகக்கவசத்தை மெல்ல அவிழ்த்து
மீண்டும் போட்டுக்கொள்வதாய்
ஒரு தருணத்தை அமைத்து
எதிரே கடக்கப்போகும்
எனக்குன் தளிர் முகத்தை
காண்பித்து மறைத்த
உன் குறுநாடகம்
கொரோனாவின் பின்புலமின்றி
சாத்தியமாகியிருக்குமா என்ன?

**

என் மேற்கண்ட இரு கவிதைகள் ’சொல்வன’த்தின் நடப்பிதழில் வெளிவந்துள்ளன. நன்றி: சொல்வனம்.

மேலும் கவிதைகள், கட்டுரைகள், சிறுகதைகளுக்கு, சென்று வாசியுங்கள் : https://solvanam.com

ஐந்து கவிதைகள் – ஏகாந்தன்

’பதாகை’ இணைய இலக்கிய இதழில் பிரசுரமாகியிருக்கின்றன, கீழ்க்காணும் என் ஐந்து கவிதைகள் (நன்றி: https://padhaakai.com) :

அம்மா  நிலா

மொட்டைமாடிக்குத்

தூக்கிக்கொண்டுவந்து

அம்மா காட்டிய முதல் நிலா

அழகு மிகவாக இருந்தது

இப்போதும் ஒன்று அவ்வப்போது

வந்து நிற்கிறது என் வானத்தில்.

மேலே சுட்டுவிரல் நீட்டிக் காட்டி

கதை சொல்ல

அம்மாதான் அருகிலில்லை.

தானாக எதுவும்

புரிவதில்லை எனக்கும்

**

கணப்பொழுதே ..

தாத்தா தூங்கிண்டிருக்கார்

ரூமுக்குள்ள போகாதே !

அம்மாவின் எச்சரிக்கையை

காதில் வாங்காது

குடுகுடுவென உள்ளே வந்த

குட்டிப்பயல் கட்டிலில் தாவினான்

குப்புறப்படுத்திருந்த என்

முதுகிலேறி உட்கார்ந்து

திங் திங்கெனக் குதித்து

குதிரை சவாரிசெய்தான்

முதுகின்மேலே இந்தச் சின்ன கனம்

எவ்வளவு சுகமாயிருக்கு ..

மனம் இழைய ஆரம்பிக்கையில்

தடாலெனக் குதித்து ஓடிவிட்டான்

குதிரைக்காரன்

**

எங்கெங்கும் எப்போதும்

வெளியூர் போயிருந்த

குடும்பம் திரும்பியிருந்தது

கேட்டாள் பெண் கவலையோடு:

தனியா இருந்தது போரடிச்சதாப்பா?

என்று நான் தனியே இருந்தேன்

என்னுடன் அல்லவா

எப்போதுமிருக்கிறேன்

என்ன சொல்லி எப்படிப்

புரியவைப்பேன் மகளுக்கு ..

**

ஒத்துழைப்பு

ஜன்னலைத் திறந்துவைத்தேன்

மின்விசிறியைச் சுழலவிட்டேன்

சுகாசனத்தில் உட்கார்ந்தேன்

கண்ணை மெல்ல மூடியவாறு

’தியானம்!’ என்றேன்

உத்தரவிடுவதுபோல்.

அப்படியே ஆகட்டும் –  என்றது

முன்னே தன் குப்பைக்கூடையை

திறந்துவைத்துக்கொண்டு

அருகிலமர்ந்துகொண்ட மனம்

**

நிலை

படுக்கையறையின் தரையில்

மல்லாக்கக் கிடந்தது கரப்பான்பூச்சி.

இல்லை, இறந்துவிட்டிருந்தது.

தன்னை நிமிர்த்திக்கொண்டு

ஓடி ஒளிவதற்கான ப்ரயத்தனம்

வாழ்வுப்போராட்டமாக மாறிவிட,

இறுதித் தோல்விகண்டு

உயிரை விட்டிருக்கிறது அந்த ஜீவன்.

நிமிர்ந்து படுத்து நிதானமாகக்

கூரையைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன் –

உயிரோடு இன்னும் நானிருப்பதாக

நம்பிக்கொண்டு

**

எழுத்தின் இளமை

கவிஞன் என்றும் இளமையானவன். ஏன்? அவன் எழுத்து அப்படி. அல்லது அவனது கவிதைகள் அப்படியிருப்பதால், அவனப்படி.

நவீனத் தமிழின் தலைசிறந்த கவிஞருள் ஒருவரான நகுலன் வெகுகாலம் எழுத்துலகில் இருந்தார். ஆனாலும் அப்படி ஒன்றும் அதிகம் எழுதித் தள்ளியவரல்ல. சில கவிதைத் தொகுப்புகள், சிறுகதைகள், இலக்கியக் கட்டுரைகள். அவ்வளவுதான். இலக்கிய போதையாளர்களைத் தவிர வேறு யாரும் – அரசோ, நிறுவனமோ அவரைக் கண்டுகொண்டதில்லை. இருந்தும் எழுதினார்.. எழுதினார். போய்விட்டார் ஒரு நாள், ஸ்தூல உடம்பைத் தூக்கிக் கடாசிவிட்டு. ஆனால் அவரெழுத்து நின்று ஆடுகிறதே இன்னும். எழுத்தின் – உண்மையான எழுத்தின் – உயிர்ப்பு அப்படி, சாகஸம் அப்படி.

நாட்டில், நல்ல எழுத்துக்கும் தப்பித் தவறி விருது கிடைத்துவிடலாம். கிடைக்காமலே போய்விடும் சாத்யமே அதிகம், குறிப்பாக தமிழ்வெளியில். சுந்தர ராமசாமி, சுஜாதா {பன்முக ஆளுமை, உரைநடை, அறிவியல் புனைவில் – without a doubt, a trend-setter},  ப்ரமிள், ஆத்மாநாம், ஞானக்கூத்தன், வைத்தீஸ்வரன், கலாப்ரியா போன்றோருக்கு என்ன பெரிய அங்கீகாரம் கிடைத்தது? இந்த நிலையில் மிகக் கொஞ்சமாக எழுதி, தன்னை வெளிப்படுத்திக்கொள்ளாத நகுலனின் நண்பரான ஷண்முக சுப்பையாவை யாருக்குத் தெரியப்போகிறது? ஆனால் அவர்களின் எழுத்தை வாசிக்க நேர்ந்த தமிழ் இலக்கிய வாசகன் லயித்துக்கிடக்கிறானே.. தொடர்ந்து செல்கிறானே, அத்தகைய ஆளுமைகளின் படைப்புகளைத் தேடி.  என்ன ஒரு மாயம்! இயலின் மகிமை இது. மாறாதது.

கொஞ்ச நாட்களாக ஆத்மாநாம், ஞானக்கூத்தன், விக்ரமாதித்யன் என அலைந்துகொண்டிருந்தபோது, ஃப்ரான்சிஸ் கிருபாவின் நிகழ்வு குறுக்கிட்டு மனதைக் கசக்கிப்போட்டது. அதனாலென்ன, மேலும் மேலும் சிந்தனைகள், ஒன்றுக்கும் உதவா செயல்பாடுகளென வாழ்க்கை தொடர்கிறது அதுமாட்டுக்கு.

கவிஞனை எழுத நேர்ந்தால், அவனெழுதிய கவிதையும் கொஞ்சம் சிந்தத்தானே செய்யும்?

சோற்றுக்குப் பள்ளி சென்றேன்

உபரி அறிமுகந்தான்

உயிர் எழுத்து…

-மகுடேஸ்வரன்

**

விதி

அந்திக்கருக்கலில்

இந்தத் திசை  தவறிய

பெண்பறவை

தன்  கூட்டுக்காய்

அலைமோதிக்  கரைகிறது.

எனக்கதன் கூடும் தெரியும்

குஞ்சும் தெரியும்

இருந்தும்

எனக்கதன்

பாஷை தெரியவில்லை.

– கலாப்ரியா

**

பார்த்தல்

கூடைக்காரி
சிலசமயம்
குடும்பக்காரி
வரும் தெருவில்
டீச்சர் வந்தாள் குடைவிரித்து.

ஒற்றைமாட்டு வண்டியிலே
வைக்கோல் பாய்க்கு
நெளிந்து தரும்

மருத்துவச்சி தேடுகிறாள்
எட்டிப்பார்த்து ஒரு வீட்டை .
விளக்குக் கம்பம்
நடைக் கொம்பாய்
நிற்கும் தெருவில்
பிற பெண்கள்
வந்தார் போனார்..

அவள் வரலே.

– ஞானக்கூத்தன்

**

என்னைத்

துரத்திக்கொண்டு

நான் செல்கிறேன்

எல்லோரும்

சிரிக்கிறார்கள்

– நகுலன்

**

வழி

வயிற்றுப் பசிதீர்க்க

வராதா என்றேங்கி

மழைக்கு அண்ணாந்த கண்கள்

கண்டுகொண்டன

வானம் எல்லையில்லாதது

– பிரமிள்

தரிசனம்

கடவுளைக் கண்டேன்

எதையும் கேட்கவே தோன்றவில்லை

அவரும் புன்னகைத்துப்

போய்விட்டார்

ஆயினும்

மனதினிலே  ஓர்  நிம்மதி

– ஆத்மாநாம்

***

ஜெ. பிரான்சிஸ் கிருபா – சில கவிதைகள்

அழகான படைப்புகளை அருளியிருக்கும் இளங்கவிஞர். காதல் கவிதைகளை எழுதும் கவிஞர்கள் தமிழில் அற்றுப்போய்விட்டனரா என அங்கலாய்க்கும் விக்ரமாதித்யன்,  தன் கட்டுரை நூலொன்றில் பிரான்சிஸ் கிருபாவின் சில ரொமாண்டிக் கவிதைகளை ஸ்லாகித்துச் செல்கிறார்.

‘கடவுள் செய்த வெட்டி வேலைகளில்

ஒன்றுதானா

காதல் படைத்ததும்!’

-என்று அவர் எழுதியதைப் படித்துவிட்டாரோ! மேலும் கிருபாவை, ‘புனைவின் கொடுமுடியில் நின்று கூத்தாடும் கவிஞன்’ என்கிறார்.

J Francis Krupa

கிருபாவின் கவிதைத் தொகுப்புகள்: மல்லிகைக்கிழமைகள், ஏழுவால் நட்சத்திரம், நிழலன்றி ஏதுமற்றவன், சம்மனசுக்காடு,  மெசியாவின் காயங்கள் (தமிழினி (2002), வலியோடு முறியும் மின்னல் (தமிழினி(2004) மற்றும் ஒரு புதினம்: கன்னி. சுந்தர ராமசாமி விருது, சுஜாதா விருது (கவிதைத் தொகுப்பு: சம்மனசுக்காடு), மீரா விருது, விகடன் விருது (2007) (கன்னி -புதினம்) – என சில விருதுகள் அவருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன. அழகர்சாமியின் குதிரை, வெண்ணிலா கபடிக்குழு, குரங்கு பொம்மை, ராட்டினம் போன்ற திரைப்படங்களில் சில பாடல்கள் எழுதியிருப்பதாகத் தெரிகிறது. பிரான்சிஸ் கிருபாவைக் கொஞ்சம் வாசித்துப்பார்ப்போம்:

வானத்தைத் தோற்றவன்

பறவையொன்றிடம் நான் இன்று

பந்தயம் கட்டி தோற்ற வானத்துக்கு,

வரவில்லை நிலவு.

நூல் பிறையளவு கொடையுமில்லை.

எட்டிக் கூடப் பார்க்கவில்லை

யாதொரு நட்சத்திரமும்.

இப்படிப் பாழடைந்த வானம்

பார்த்ததேயில்லை இதற்கு முன்.

அவமானம் மிகுந்த இரவு

இதுவே கடைசியாக இருக்கட்டும்.

சூதாடக்கூடாது இனி

வானத்தை பூமியில் வைத்து.

**

முரண்பாடு

நேர்மையற்ற வீடுகள்

நிறைய நிறையக்

குறுக்குச் சுவர்களால்

கட்டப்பட்டிருக்கின்றன

ஒவ்வொரு அறைகளுக்கும்

வெவ்வேறு ரகஸியங்களை

ஒதுக்கியிருக்கிறோம்

வரவேற்பறையில் பெரும்பாலும்

மடங்கியே இருக்கின்றன

நாற்காலிகள்.

எல்லா விருந்தாளிகளுமே

தயங்குகிறார்கள்

ஊஞ்சலில் அமர.

அடுத்த வீட்டுக்  கழிவறையில்

அரவமின்றி ப் புழங்குவதிலே பெண்களின்

மொத்த சாமர்த்தியமும் செலவழிகிறது.

பரிமாறப்படும் காபி கோப்பையிலிருந்து

எழுந்து நடனமிடும் ஆவி

விண்ணை நோக்கி நேராய்

ஒரு கோடு கிழிக்க, படும் சிரமத்தை

ருசித்ததில்லை எந்த உதடுகளும்.

நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம்

நீ வருகிறாய்

நேர்மை பற்றி பேசவும் விவாதிக்கவும்.

ஒரு ஒற்றையடிப் பாதையைக் கூட

நேராய்க் கிழிக்க வக்கற்றவன்தான்

நானும்.

**

கவிஞன்

தோல்வியின் அறிவிப்பு

தோற்கப் போவது

இருவரில் ஒருவர் தான்

நீ பொய்யனானாலும்

உன் கவிதைகள்

பொய்யறியாதவை

ஒழுங்கான பொய்களாக

உன் வார்த்தைகள்

அமைந்திருப்பினும்

ஒழுக்கமற்ற உண்மைகள்

உன் எழுத்துக்குள்

மின்னி மின்னிச் செல்கின்றன

நம்பிக்கையின் நிறத்தை

நீ நிச்சயிக்கிறாய்

அவநம்பிக்கையின் நிறத்தை

நான்

கிளியிலிருந்து பச்சையெடுத்து

புல்லில் வந்து அமர்ந்ததும்

புல்லின் பச்சை கொத்தி

கிளியை நோக்கி பறந்ததும்

எதுவென்று தெரிந்துவிடும்

**

மாயை

ரத்தநாளங்களில் சுத்தமாக
குருதியின் விறுவிறுப்பு குறைந்து
இமைக்கும் துடிப்போய்ந்த
இதயக்கண் வெறிப்பில்
உயிருக்கு நேர் எதிரே
நகர்த்தி வைக்கப்படுகிறது
தலைவாசல் திறந்திருக்கும்
மரணத்தின் மௌனம்

அவிழ்த்தெடுக்கப்பட்ட திசைகள்
குவிந்து கிடந்த மூலையிலிருந்து
விரியும் கம்பளச் சுருள்
முடிவடைகிறது காலடியில்

அள்ளியணைக்கும் ஆர்வம்
பேரன்பாய் பெருகுகிறது
நிழலின் சிரிப்பில்.

**

பெண்

பெண்ணைக் கண்டு

பேரிரைச்சலிடுகிறாயே மனமே ..

பெண் யார்?

பெற்றுக்கொண்டால் மகள்.

பெறாத வரையில்

பிரகாசமான இருள்.

வேறொன்றுமில்லை.

**

உதவி

கண்ணைக் கசக்கி அழுதபடி

கரையில் நடந்து வரும்

பேசப்பழகாத குழந்தையை எதிர்கொண்டு

‘அம்மா’ எங்கே என்று

அன்பொழுக வினவுகிறார்கள்.

அது தன் இடது கையை

ஆற்றின் மேல் நீட்டுகிறது.

அந்தக் குழந்தையை தூக்கி

ஓடும் நீரில் வீசிவிட்டு போகிறார்கள்

இடது கை செய்தது

வலது கை அறியாது.

**

சித்திரம்

பாத்திரம் கூட அற்ற

பிச்சைக்காரனாய்

சூரியனை எழுப்பும்

குளிர்காலங்களில்

பனித்துளிகளை

நிதானமாகத் தானமிடும்

ஒற்றை விரலே

யாரின் கையுள் நீயிருக்கிறாய்?

தூரிகையின்றி நீ வரைந்த

மகத்தான ஓவியத்தில்

நானிருக்கக்கூடுமா

வண்ணமாகவேனும்.

எழுதுகோலின்றி எழுதிச் செல்லும்

இம் மகாகாவியத்தில்

நான் பெறுவேனா

துளி பாத்திரமேனும்

**

நீண்ட நெடும்கவிதைபோலவே அமைந்துவிட்ட தன் ‘கன்னி’ நாவலின் ஓரிடத்தில் பிரான்சிஸ் கிருபா:

’’இரண்டே இரண்டு விழிகளால் அழுது,  எப்படி இந்தக் கடலை கண்ணீராக நான் வெளியேற்ற முடியும்!

என் கனவும் கற்பனைகளும் என் இதயமும் குருதியும் கிழிந்த மிதியடிகளாக மாற்றப்படும்போது, எப்படி நான் அழாமலிருக்க முடியும்? கண்ணீரின் ஒரு துளியை அவித்த முட்டையைப்போல் இரண்டு துண்டாக அறுத்துவிட முடியவில்லை. அன்பும் இங்குதான் தொலைகிறதோ என்னவோ. நண்பர்களே, தோழிகளே, துரோகிகளே!  ஆறுதலுக்கு பதில் ஓர் ஆயுதம் தாருங்கள்.

கடலைக் கப்பலின் சாலையென்று கற்பித்தவனைக் கொன்று விட்டுப் போகிறேன்..’’

**

என்ன சொன்னேன் ஆரம்பத்தில்.. கிருபாவை இளங்கவிஞனென்றா ? மேலும் சொல்லலாம். சொல்கிறேன்:

கவிஞன் மறைவதில்லை என்றும்.

**

விஷ்ணுபுரம் விருது விக்ரமாதித்யனுக்கு

கவிஞர் விக்ரமாதித்யனுக்கு 2021-ஆம் ஆண்டிற்கான விஷ்ணுபுரம் விருது வழங்கப்படுகிறது. நண்பர் ஸ்ரீராம் மூலம் தெரிந்துகொண்டபின்னரே, ஜெயமோகன், சிலிகான் ஷெல்ஃப் தளங்கள் சென்று சற்றுமுன் பார்க்க நேர்ந்தது. 24/8/2021 – ஆம் தேதியே இது அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது ஜெயமோகனின் தளத்தில்.

சுமார் 40 வருட காலம் கவிதையில், கவிதை வெளியில் மட்டுமே பிரதானமாக இயங்கிவரும் ஒரு உன்னதக் கலைஞனுக்கு அங்கீகாரம், பாராட்டு என உரக்கச் சொல்லும் ஒரு விருது என்பது மனதிற்கு சந்தோஷம் தருகிறது. காலை நன்றாக விடிந்தது. தமிழ்நாட்டில் வெளிச்சம் பரவினால் நல்லது…

சரி, கொஞ்சம் விக்ரமாதித்யன், அவரது ’சுடலைமாடன் வரை’ தொகுப்பிலிருந்து. என்ன இது – பாம்பு.. பாம்பு என அலறுகிறாரா.. குதூகலிக்கிறாரா ? :

பாலியலின் குறியீடு

பாம்பு

எப்போது வருகிறது

தமிழில் ?

**

வாசுகியா ஆதிசேஷனா?

வாசுகியைக்கொண்டுதான்

திருப்பாற்கடல் கடைந்தது

ஆதிசேஷன் அவதாரம்தான்

ஸ்ரீ ராமானுஜர்

**

எல்லாப் பெண்களுமே

பாம்புகள்தாம்

எந்த நேரத்தில்

எங்கே கொத்துமோ

**

சிவலிங்கத்துக்கு

குடைபிடிக்கிறது ஐந்துதலை நாகம்

அரவணையில்

பள்ளிகொண்டிருக்கிறான் திருமால்

பாம்புகளைக் காட்டியே

பயமுறுத்துகிறார்கள்

**

ஒரு நல்ல பாம்பு

யாரையும் தீண்டாது

ஒரு நல்ல மனுஷன்

பாம்பு கடித்துச் சாவதில்லை

**

பாம்புகள்

பேரழகு

பாம்புகளைக் கட்டியாள்பவன்

பேரழகன்

***

’பதாகை’ இதழில் கவிதைகள்

’இன்று இங்கு வந்திருக்கிறேன்’, ‘டார்ச்சர்’ என்கிற தலைப்புகளில் என் இரு கவிதைகள் ‘பதாகை’ இணைய இலக்கிய இதழில் (23 ஆகஸ்டு, 2021) வெளிவந்திருக்கின்றன. வாசகர்கள், குறிப்பாக கவிதாப்ரியர்கள்(!) பதாகையில் வாசிக்க, கீழே தந்திருகிறேன் லிங்க்:

https://padhaakai.com/2021/08/22/here-am-i-now/

https://padhaakai.com/2021/08/22/torture/

-ஏகாந்தன்

விக்ரமாதித்யன் கவிதைகள்

விக்ரமாதித்யன் நம்பி என ஆரம்பத்திலும், இப்போது விக்ரமாதித்யன் எனவுமே அறியப்படும் தமிழுக்கு நேர்ந்த, தேர்ந்த சமகாலக் கவிஞன். படிமங்கள், உருவகங்கள் எனச் சுமைதாங்கி வராமல், பேச்சுமொழியின் சாதா வார்த்தைகளாலேயே சாகசம்  காட்டும் வரிகளைத் தந்துவரும் ஆளுமை. சில சமகால இலக்கியப் பெரிசுகளுக்கு (அப்படித் தங்களை வரித்துக்கொண்டு அழகு பார்க்கும் அசடுகளுக்கு) நேரடிமொழியில் வளர்ந்தது கவிதையேயில்லை எனத் தோன்றுகிறது போலும். அவர்களைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை. அவரவர் இலக்கியவிதிவழி அவரவர் செல்கின்றனரே!

விக்ரமாதித்யனின் சில கவிதைகளை இங்கே ப்ரிய வாசகர்களுக்காகத் தருகிறேன்..:

நான்
யாருடைய தற்கொலைப் படையிலும் இல்லை

வசந்தம் தவறியபோதும்
வண்ணத்துப்பூச்சிகளின் வாழ்க்கையில்
வன்கொலைச் சாவுக்கு இடமில்லை

வெயில் காயும்
மழை புரட்டிப்போடும்
அல்பப் புழுக்களும் வாழ்ந்து
கொண்டிருக்காமல் இல்லை

நீ கலகக்காரன் இல்லை?

நல்லது நண்ப
நானும் கூடத்தான்
எனது இருபதுகளில்.

**

பாமரன்

பாடுபடுகிறான்

மேஸ்திரி

வேலை வாங்குகிறான்

மேலாளன்

நிர்வாகம் செய்கிறான்

முதலாளி

லாபம் சம்பாதிக்கிறான்

பொதுவில்

காய்கிறான் சூரியன்

பொதுவாகப்

பெய்யவும் பெய்கிறது மழை

**

கோயிலுக்கு

வாசல் நான்கு

சன்னிதி இரண்டு

சுயம்புலிங்கம்

சொல்ல ஒரு விசேஷம்

அம்மன்

அழகு சுமந்தவள்

ஐந்து கால

பூஜை நைவேத்யம்

பள்ளியறையில்

பாலும் பழமும்

ஸ்தல விருக்ஷம் பிரகாரம்

நந்தவனம் பொற்றாமரைக் குளம்

வசந்தோற்சவம் தேரோட்டம்

நவராத்திரி சிவராத்திரி

பட்டர் சொல்லும் மந்திரம்

ஓதுவார் பாடும் தேவார திருவாசகம்

சேர்த்துவைத்த சொத்து

வந்துசேரும் குத்தகை

ஆகமம் ஆசாரம்

தவறாத நியமம்

தெய்வமும்

ஐதிகத்தில் வாழும்

**

(மேலே இருப்பவை ‘உள்வாங்கும் உலகம்’ தொகுப்பிலிருந்து)

ஜெயிப்பதற்கு

சில சூதுகள்

தோற்பவன் துயரம்

பிரபஞ்ச நாடகம்

**

தப்பித் தப்பிப்

போக

தப்புத் தப்பாக

ஆக

**

சாமி மலையேறி

எங்கே போகும்

தேவி மடியில்

விழுந்து கிடக்கும்

**

சூரியனின் தேருக்கு

ஏழு குதிரைகள் போதுமா?

**

ஆரஞ்சுவர்ணப் புடவை

ஆகாசவர்ணப் புடவை

எதுக்கும் பொருந்திப்போகிறது

இந்தப் பிச்சிப்பூ.

**

விதியை நம்பியபோதும்

வெறுமே இருப்பதில்லை யாரும்

**

இருளில் புதைந்திருக்கிறது

ஏராளமான நட்சத்திரங்கள்

**

(குறுங்கவிதைகள் ‘கிரகயுத்தம்’ எனும் விக்ரமாதித்யனின் தொகுப்பிலிருந்து).

கவிஞர் விக்ரமாதித்யன்

எழுத்தாளர் விமலாதித்த மாமல்லனின் முனைப்பில், இரண்டு நாட்களுக்கு ஒருமுறை இப்போது அமேஸான் தளத்தில் கிடைக்கிறது இலவசவாசிப்புக்கென, விக்ரமாதித்யனின் கவிதை மின்னூல்கள். அந்த வரிசையில் விக்ரமாதித்யனின் சிறுகதைத் தொகுப்பொன்றும்  இப்போது இலவச வாசிப்பில் இருக்கிறது : 25-8-2021. பகல் 11:29 வரை(IST). பெயர்: ‘அவன் அவள்‘. 16 சிறுகதைகள் உள்ளன. அமேஸான் அக்கவுண்ட் இருக்கும் வாசகர்கள், கூடவே அமேஸான் தளத்தின் ‘Free Kindle app’-ஐத் தரவிறக்கம் செய்திருந்தால், இலவசமாக மின்னூலைத் தரவிறக்கம் செய்து இந்த சிறுகதைத் தொகுப்பை ஆனந்தமாக வாசிக்கலாம்.

லிங்க்: https://www.amazon.in/dp/B078SNBTCB

அமேஸானில் விக்ரமாதித்யனின் மின்னூல்கள் இலவசமாக சில நாட்களுக்குக் கிடைப்பதுபோக, மற்ற நாட்களில் உலகெங்கும் குறைக்கப்பட்ட விலையில் கிடைக்க வழி செய்யப்பட்டுள்ளது. அதாவது, அமேஸான் மின்னூலின் மிகக் குறைந்த விலையான ரூ.49/-க்கே அவை இனி கிடைக்கும் என எழுத்தாளர் விமலாதித்த மாமல்லனிடமிருந்து தற்போது தகவல் கிடைத்ததால் இங்கே சேர்க்கிறேன், வாசகர்களின் வசதிக்காக.

**

யாருக்கும்

யாருக்கும் விசிறியல்ல

யாருக்காவது சிஷ்யனா

அல்லவே அல்ல

அலாதியான இந்த உலகில்

சிலரைப் பார்க்கிறேன்

சிலரைக் கேட்கிறேன்

சிலரை வாசிக்கிறேன்

சிலரைப் போகிறபோக்கில்

புரிந்துகொள்கிறேன்

நான்பாட்டுக்கு

நடக்கிறேன்

**

இல்லாதிருந்துகொண்டு

 

யூகம்

வியூகம்

சிந்தனை

செயல்

சொல்

எழுத்து

பேச்சு

வீச்சு

சிரிப்பு

அழுகை

முடிவு

அன்றும்

இன்றும்

என்றும்

எல்லாம்

அதுவே

என்பதைத் தவிர

என்ன இருக்கிறது இங்கே?

**