சஞ்சாரம்

போதும்.. போதும்

போய்விடலாம்

போய்விடலாமா

ஆமாம்..  போய்விடலாம்

அது சரி..

இருத்தல் என்பதுதானென்ன

அழகான இந்த உலகிலிருந்து

மெல்ல மெல்ல

விலகிப் போதல்தானே

விலகி விலகி

விடுபட்டுப் போய்விடல்

இருக்கும்போதும்

இல்லாது

போனபிறகும்

இனிதே தொடரும்

வாழ்தல்..

**

தவிர்க்க முடியாக் கவிதை !

நடிகையை மணந்த அடுத்தநாளே

ஆஸ்பத்திரியில் அனுமதி

காலையில் கதறியது செய்தி..

சினிமாக்காரியின் சிங்காரத்தை

சின்னத்திரையிலோ பெரியதிரையிலோ

ரசிப்பதோடு நிறுத்திக்கொள்ளுங்கள்

என்றால் கேட்கிறீர்களா?

அருகில்போய்ப் பார்த்தால்தான்

ஆச்சு என்றால்

ஆம்புலன்சை புக் பண்ணிவிட்டு

அந்தப்பக்கம் போகவேண்டியதுதானே..

**

சிரித்து சிரித்து ..

இன்னல் எதுவும் தீரவில்லை
ஏனெனில் நீ இல்லவே இல்லை
இருப்பதாக நினைத்து
இரவும் பகலுமாய் உனை
இரந்து நின்றேனே
இறப்பதற்கு முன்னாவது
புரிந்ததே உண்மை
ஒருவேளை புரியாமலேயே
நான் போயிருந்தால் ?
ஒரு மண்ணும் ஆகியிருக்காது
இப்போதுமட்டும் என்ன
புரிந்துகொண்டுவிட்டதால்
புவியிலே நான் நிரந்தரமா
சிரிப்பு வந்தது அவனுக்கு
இல்லாத நீயே என்னை
இப்படிச் சிதைத்திருக்கிறாயே
இருந்திருந்தால்.. ஈவுஇரக்கமின்றி
ஒழித்துக் கட்டியிருப்பாய்
உலகம் முழுவதையுமாய்
இல்லை நீ என அறிந்ததில் 
இன்பம் கொஞ்சம் எனக்கும்
வாழ்வில் முதன் முறையாக
வாய்விட்டுச் சிரித்தான் 
மேலும் பொங்கிவர சிரிப்பு
சத்தமாக எழுந்தது உயர்ந்தது
மேலே இருந்தவன்..
நித்திரை கலைந்தான்
எழுந்து உட்கார்ந்தான்
என்ன  இது
இப்படி ஒரு இரைச்சல்
கீழே மேகம் விலக்கிப் பார்க்க
மேல்நோக்கி சிரித்துக்கொண்டு அவன்
இதோ வருகிறேன்.. என்றெழுந்தான்
இதுவரை  புலப்படாதவன்

-ஏகாந்தன்

**

 

நான் உயிரோடிருக்கிறேன் ..

 

நான் உயிரோடிருக்கிறேன்..
அது வலிக்கிறது
எனக்குப் பிடிக்கிறது

மேலே இருப்பது தலைப்பு. 
கீழே  கவிதை :


எல்லாம் பழையபடியே என்கிற
ஒரு சலிப்புத் தருணத்தில்
நான் எங்கே இருக்கிறேன்
என்பதை மறந்துவிடுகிறேன்
என் கைகளின் இரத்தம்
படுக்கையில் கசிகிறது
பிறகு சுவர்களிலும்.
வண்ணங்கள் இருக்கின்றன
அவை வெவ்வேறு
வண்ணங்களாகின்றன
இதிலெல்லாம் அர்த்தமில்லை
இது எப்போதும் நடக்கிறது
நாம்தான் கவனிப்பதில்லை.
ஒரு அடுக்கு..
அடுக்கு என்றால்?
அடுக்குகள் மூலமாகத்தான்
தொட்டுக்கொள்கிறோம்
இரண்டு தகர டப்பாக்கள்
அவற்றோடு கட்டப்பட்ட
ஏகப்பட்ட கயிறுகள்
எல்லா திசைகளிலிருந்தும்..
என்னோடு பேசு
எதையாவது சொல்லு
சாதாரண வார்த்தைகளில்..
உன் வார்த்தைகளைப் புரிந்துகொள்ள நான்
கல்லூரிக்குத் திரும்பவேண்டிய அவசியமில்லாமல்
இந்த உலகம் ஒரு குப்பை
அதைப்பற்றி நீ கவலைப்படுகிறாயா?
நான் படுகிறேன்
நானே குப்பை
என்கின்ற உணர்வில்
காதலாகிறேன்

**

ஜோஷுவா ஜென்னிஃபர் எஸ்பினோஸா

ஜோஷுவா ஜென்னிஃபர் எஸ்பினோஸா. வயது 31. அமெரிக்காவின் கலிஃபோர்னியா வாழ்விடம். கவனத்தை ஈர்க்க ஆரம்பித்திருக்கும்  சமகாலக் கவிஞர்களில் ஒருவர். ‘Troubling the Line: Trans and Genderqueer Poetry and Poetics’ எனப்படும் 55 அருமையான கவிதைகளடங்கிய தொகுப்பு ஒன்று அங்கு வெளியாகியிருக்கிறது. அதில் இவரது கவிதைகள் சில உள்ளன. ஜென்னிஃபர் எஸ்பினோஸாவின் முதல் கவிதை நூலின் பெயர்:  “I’m Alive / It Hurts / I Love It ” (Boost House, 2014) . அதிலிருந்து, அதே தலைப்பில் ஒன்று கிடைக்க (டைட்டில் சாங் மாதிரி!), மொழியாக்கினேன் – அதாவது நம்ப மொழிக்குக் கொண்டுவந்தேன். வேறொன்றுமில்லை.

இன்னும், இப்படி ஏதாவது திடீர் எனக் கிடைத்தால், கவர்ந்தால், அந்த படைப்பு, படைப்பாளிபற்றி கொஞ்சம் எழுதுவேன் என எச்சரித்து வைக்கிறேன்!

 

**

நல்ல மனுஷன்

 

 

 

மறந்துவிட்ட சாமான் திடீரென

மனதிடுக்கிலே கிடுகிடுக்க

பழக்கமில்லாப் புதுக்கடையின்

வழுக்கப்பார்க்கும் தரையிலாடிய தாத்தா

சின்னதாக ஒரு சாமான் வாங்கிவிட்டு

பெரிய நோட்டைக் கொடுக்கப் பயந்தார்

சிடுசிடுக்காமல் வாங்கிக்கொண்டு

சின்னச்சின்ன நோட்டாக கடைக்காரன்

பாக்கியைக் கொடுத்துவிட்டானே

வாங்கி பர்ஸில் வைத்துக்கொண்டு

வழியெல்லாம் நினைத்துவந்தார்..

வில்லனாய் ஒவ்வொரு பயலும் இருக்க

நல்லவிதமா இருக்கானே மனுஷன்

இங்கதான் வாங்கணும் சாமான்.. இனிமே

வீட்டில் பர்ஸைக் குடைந்த

சுட்டிப்பேரன் சிடுசிடுத்தான்

கண்ணாடி போட்டுண்டு வெளியே போன்னு

எத்தன தடவதான் சொல்றது

கொடுத்திருக்கான் பாரு ஒனக்குன்னு!

அவன் தூக்கிக்காட்டிய விரலிடுக்கில்

அம்பது ரூபாக் கிழிசல் ஒன்று

அலட்சியமாய்ச் சிரித்துவைத்தது

 

-ஏகாந்தன்

**

நகரத்தில் நகரும் ஒரு காலைப்பொழுது

 

 

முதுகிலேறிய  பையும்

மொபைல்திரையில் கண்ணுமாய்

முறுவலித்தோ முணுமுணுத்தோ

முன்னால் ஊரும் வாலிபங்கள்

முறுக்கோடு நடந்துபார்க்கும் பெரிசுகள்

முக்குகளில் முட்டவரும் ஆட்டோக்கள்

பஞ்சவர்ணப் பளபளப்பாய்க் கார்கள்

பிஞ்சுமுகங்களை அள்ளிக்கொண்டு

மஞ்சள் பஸ்களின் பள்ளிக்கூட பவனி

குறுக்குமறுக்குமாய் டூ-வீலர்ப் பிசாசுகள்

குப்பையை நாசூக்காகப் பெருக்கித் தள்ளும்

மாநகராட்சியின் வேலைக்கார யுவதி

வியப்போடு பார்த்துக்கொண்டு ஓரத்தில்

வெறுங்காலோடு நிற்கும் அவள் குழந்தை

**

வேகத்தைத் தாண்டியும் ..

நண்பனொருவன்

எப்போதாவது வாய் திறப்பவன்

அன்று ஏதோ ஒரு சுபகணத்தில்

திருவாய் மலர்ந்தான் :

அவ்வப்போது

பின்னோக்கி

திரும்பிப்பார்ப்பது நல்லது

இரண்டு விஷயங்கள் இதில்

ஒன்று –

எத்தனை தூரம் வந்திருக்கிறோம்

எனப் புரிந்துகொள்ள

இன்னொன்று –

ஆரம்பிக்குமுன்

எத்தனைப் புழுதியும் வியர்வையும்

நம்மைப் பூசியிருந்தது

என்பதை மறந்துவிடாதிருக்க..

எங்கோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன்

மேலும் சொல்லலானான்

வேகமாகத்தான் பலரும்

சென்றுகொண்டிருக்கிறார்கள்

எதனை நோக்கி என்கிற

தெளிவில்லாமல்

**