யானையை வர்ணிக்க முயன்ற சுண்டெலி

நகரின் உட்புறச்சாலையோர சாக்கடைப் பொந்திலிருந்து வெளிப்பட்டது சின்னதாய் ஒரு சுண்டெலி. வெளியைக் கண்டால் பயமதற்கு. மிரண்டு போய் அந்தப் பக்கம் பார்க்க, எதிரே நடைபாதையைத் தாண்டி இன்னொரு இருட்டுப்பொந்து ஈர்த்தது மனதை. எலிமனமாயிற்றே!. ஆனால் பெரிய சாலையைக் குறுக்காகக் கடக்க வேண்டுமே. ஒரே ஓட்டமாக ஓடிவிடவேண்டியதுதான் அந்தப் பக்கத்துக்கு. அதற்குள் ஏதோ சத்தம் கேட்க, தன் எண்ணெய்க்கண்ணை இடுக்கிப் பக்கவாட்டில் பார்த்தது. கருப்பாக பெரியமலையொன்று சாலையின் நடுவிலே அசைகிறதே. யானை ஒன்று வந்துகொண்டிருந்தது. ‘என்ன ஒரு ஜீவனிது. எத்தனை பெரிசு.. இருந்தும் எத்தனை மெதுவாக நடக்கிறது’ என மனதுக்குள் கிண்டலடித்தது சுண்டெலி. தன் சிற்றறிவைக் கூராக்கி மேலும் ஆராய்ந்தது:

உருவமோ கருப்பு
முகமோ ஐயோ..வெறுப்பு
மலைபோலிருந்தும் என்ன ஒரு மசமசப்பு
தூணைப்போலக் கால்கள்..துவண்டுபோன நடை
சாலையில் இது நடக்க யாரும் போடலையோ தடை
சாலையென ஒன்றிருந்தால்
சரக்கெனப் பாய்ந்து கடக்கவேண்டும்
சாய்ந்து சாய்ந்து நடப்பதென்பது
மனிதர்கள் மட்டுமே செய்யும்
மரபுகளின் மீதான அத்துமீறல் ..

யானை சென்றுவிட்டது. தன் சிறுமண்டைக்குள் சிக்கிக்கொண்ட பெரும் யானையை இன்னும் எப்படியெல்லாம் தாக்கவேண்டும் என விமரிசன வரிகளை அசைபோட்டுக்கொண்டே, சாலையின் குறுக்கே சரக்கென்று ஓடியது சுண்டெலி. இன்னுமொரு பொந்துக்குள் சுகமாய் நுழைந்துகொண்டது.
ஏதோ ஒரு சாதாரண ஜீவன் என நினைத்துவிடாதீர். சுண்டெலி சமூகத்தில் விருதுபல வாங்கிய பெருங்கவிஞன் இது என சேதி ஒன்று காதுக்கு எட்டியிருக்கிறது.

**