எழுத்தாளர் கந்தர்வன்

முன்னோடித் தமிழ் எழுத்தாளர்களில் ஒருவரான கந்தர்வனின் கதை ஒன்றைப் பார்க்குமுன், படைப்பாளிபற்றி சிறு குறிப்பு.

கந்தர்வன் (படம்: இணையம். நன்றி)

இராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் சிக்கல் எனும் ஊரில் பிறந்த இவரின் இயற்பெயர் நாகலிங்கம். புதுக்கோட்டையில் அரசு வருவாய்த்துறையில் உயர்பதவியில் இருந்ததோடு, தீவிர இடதுசாரியாக, தொழிற்சங்கம், தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் என்றெல்லாம் இயங்கியவர். இவற்றையெல்லாம் தாண்டி, தன் சித்தாந்தம், அதையொட்டிய செயல்பாடுகள் போன்றவை, தன் படைப்புத்திறனை சிதைத்துவிடாமல் பார்த்துக்கொண்டவர் கந்தர்வன். அழகான கலைப்படைப்புகள் மூலம் தன்னைத் தமிழின் சிறந்த இலக்கியகர்த்தாக்களில் ஒருவர் என நிலைநாட்டிக்கொண்டவர் என்பதே நாம் நாடுவது . ’மைதானத்து மரங்கள்’ எனும் இவரது உருக்கமான சிறுகதை ஜெயகாந்தனால் ‘இலக்கிய சிந்தனை’ விருதுக்காக தேர்வு செய்யப்பட்டது எனில், இவரது எழுத்தின் தரத்தை அறிந்துகொள்ளலாம்.

கண்ணதாசனால் நடத்தப்பட்ட இலக்கிய இதழான ‘கண்ணதாச’னில் இலக்கிய விமரிசனம் எழுதியதன்மூலம் தமிழ் இலக்கிய உலகில் மெல்லப் பிரவேசித்தவர். பின்னர், சிறுகதைகள், கவிதைகள் எனத் தன் படைப்பாற்றலைப் பரவலாக்கி வெளிப்படுத்திய ஆளுமை. சுபமங்களா, தாமரை போன்ற சிற்றிதழ்களிலும் எழுதியிருக்கிறார். இவருடைய சிறுகதைகள் கலைநுட்பமானவை. மனித உணர்வுகளை ஆழத்தில் சென்று தரிசிப்பவை. 1999-ல் குமுதத்தில் வந்திருந்த கந்தர்வனின் ஒரு சிறுகதையை பஸ்ஸுக்காகக் காத்திருந்த தருணத்தில் படித்த அனுபவத்தை, ஜெயமோகன் தன் வலைப்பக்கத்தில் இப்படி எழுதியிருக்கிறார் :’’நான் ஊருக்கு வந்ததுமே குமுதத்துக்கு ஒரு வாசகர் கடிதம் எழுதி, அக்கதை ஒரு சாதனை என்று சொன்னேன். என் நண்பரும் வாசகருமான ஒருவருக்கு எழுதிக் குமுதத்திலும் விகடனிலும் கந்தர்வன் எழுதிய எல்லாக் கதைகளையும் எடுத்துத் தரச் சொன்னேன். பல கதைகளில் தமிழின் பெரும் கதைசொல்லி ஒருவரைக் கண்டுகொண்டேன்.’’ மேலும் சொல்கிறார் ஜெயமோகன்: ‘’கந்தர்வனின் கடைசிக்காலம் என்பது உச்சகட்ட படைப்பூக்கம் வெளிப்பட்ட தருணம். அத்தகைய ஒரு மலர்ச்சியை வாழ்நாளின் இறுதியில் அடைந்த கலைஞர்கள் தமிழில் குறைவே.’’ புதுக்கோட்டை மாவட்டத்தின், காலப்போக்கில் வரட்சிகண்ட நிலப்பரப்பும், விவசாயம் செய்யமுடியாமல் தடுமாறும் விவசாயிகளின் துன்பமிகு வாழ்வும் அவரது கடைசிக் கதைகளின் களமாக அமைந்திருக்கின்றது.

கந்தர்வன் ஒரு கவிஞரும் கூட. திறமையான மேடைப்பேச்சாளருமாகவும் செயல்பட்டிருக்கிறார். மக்களோடு தன் நேரடி உரையாடலுக்குக் கவிதையைப் பயன்படுத்தியவர். கந்தர்வனின் சிறுகதைகளில் காணப்பட்ட கலானுபவம், கவிதைகளில் இல்லையே எனும் விமரிசனம் வந்தபோது , அதை ஒத்துக்கொண்டு இப்படிக் கூறியிருக்கிறார் கந்தர்வன்: “எனக்கு அது வேற, இது வேற. கவிதை நேரடியா களத்துல, ஜனங்களோட பேசுறதுக்கு. கோவிலுக்குப் போனா சிங்காரிச்சிட்டு போகலாம். சண்டைக்குப் போகும்போது சிங்காரிச்சிட்டு இருக்கமுடியுமா?’’

புழங்குமொழியில், நேரடி சொல்லாடலில் கவிதை சொன்ன கந்தர்வன், கேட்கும் சராசரி மனிதர்களைச் சிந்திக்கவைத்தார்; சீண்டியிருக்கிறார்; சிரிக்கவும்வைத்திருக்கிறார் என்பது கீழ்க்காணும் கவிதை வரிகளில் தெரிகிறது:

சமூகத்தில் சாதாரணப் பெண்களின் வாழ்வு நெருக்கடிகள்கொண்டது; ஓய்வில்லாதது என்பதை

நாளும் கிழமையும்
நலிந்தோர்க்கில்லை
ஞாயிற்றுக் கிழமையும்
பெண்களுக்கில்லை

-என சொல்லிச் சென்றார்.
**

தமிழ்ச்சமூகத்தைப் பார்த்து எக்கச்சக்கமாக ஒரு கேள்வி கேட்டிருக்கிறார்:

விதவிதமாய் மீசை வைத்தாய் – உன்
வீரத்தை எங்கே தொலைத்துவிட்டாய் ?

**

அரசியலில் புரையோடிப்போய்விட்ட ஊழலை, அந்தக் காலத்திலேயே கிண்டல் செய்தார் கந்தர்வன் :

எம்.எல்.ஏ சட்டையில் ஒரு பை வைத்தார்.
எம்.பி.சட்டையில் பல பை வைத்தார்.
மந்திரி, பையையே சட்டையாக மாட்டிக்கொண்டார்

**

தன் வாழ்நாளில் சாரமான ஒரு நாவல் எழுத ஆசைப்பட்டார் கந்தர்வன். ஆனால், அரசுப்பணியிலிருந்து ஓய்வுபெற்ற நிலையில் உடல்நலம் குன்றியிருந்தார். நாவல் ஆசை நிறைவேறாமல், 2004 ஆம் வருடம் தன் அறுபதாவது வயதில், சென்னையில் மகள் வீட்டில் மறைந்தார். வெளியாகியிருக்கும் கந்தர்வனின் படைப்புகள்:

சிறுகதைத் தொகுப்புகள்:

சாசனம், பூவுக்குக் கீழே, அப்பாவும் மகனும், கொம்பன், ’ஒவ்வொரு கல்லாய்’ மற்றும் ’கந்தர்வன் சிறுகதைகள்’ எனும் நூல்(வம்சி புக்ஸ் வெளியீடு)

கவிதை நூல்கள் :

மீசைகள், சிறைகள், கிழிசல்கள், ’கந்தர்வன் கவிதைகள்’ (அன்னம் வெளியீடு)

**