நித்தம் நித்தம் மாறுகின்ற நகரம்

பெங்களூரில் ஒரு ஃப்ளாட் வாங்க முயற்சிக்கும் நண்பரோடு இரண்டு வாரங்கள் முன்பு ஒரு ப்ராஜெக்ட்டிற்கு விசிட் அடித்தேன். ’கே.ஆர்.புரம் தாண்டி ஹோஸ்கோட்டே சாலையில கொஞ்சதூரம்போயி, மெயின் ரோடிலிருந்து இடதுபக்கமா திரும்பி ஒன்றரை கிலோமீட்டர்தான் சார் எங்க ப்ராஜெக்ட். நல்ல லொகேஷன் சார்!’ என்றார் கம்பெனி ஆசாமி. ஸ்ரீராம் ப்ராப்பர்ட்டீஸ் கடந்த 15 வருடங்களாக பெங்களூரில் கட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். பெங்களூர் மார்க்கெட்டில் ப்ரெஸ்டீஜ், ஷோபா, ப்ரிகேட் (Brigade), பூர்வாங்கரா என்று கட்டிடத்தொழில்வெளியில் ஜாம்பவான் ப்ளேயர்களுக்கு முன் தங்களை நிறுவிக்கொள்ளும் ஸ்ரீராமின் சிறப்பு முயற்சிகளில் ஒன்றாக இது இருக்கலாம். ப்ராஜெக்ட்பத்தி ஃபோனில் விஜாரித்த நண்பர் ‘அனுப்புய்யா காரை. வந்துபார்க்கிறோம்!’ என்று சொல்லிவிட்டு ’நீயும் வா, போய்ப்பாத்துட்டு வந்துருவோம்!’ என்று என்னையும் கூட்டிச்சென்றார்.

அந்த ப்ராஜெக்ட்டின் ஃபீல்ட் இன்-சார்ஜ் எங்களை வரவேற்று தன் ஆஃபீஸுக்கு அழைத்துச் சென்றார். ஃப்ளோர்-ப்ளானில் வெளிப்பட்டது 2, 2.5, 3 BHK வகைகள். 50-லிருந்து 80 லட்சம் ரூபாய் வரை வாங்குபவர் கழட்டிவைக்கவேண்டியிருக்கும். ’பேண்ட் நழுவிக் கீழே விழுந்துடாமக் கவனிச்சுக்கோப்பா’ என்றேன் நண்பரிடம். நடந்துகொண்டிருக்கும் வேலை, சாம்பிள் ஃப்ளாட் என்று ஒரு ரவுண்டு காண்பித்து, கட்டிடவேலைகளுக்காக ஸ்ரீராம் பயன்படுத்தும் பொருட்களின் தரம், வேலைநேர்த்தி என்று சொல்லி முடிக்கும் வரைக்கும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். கட்டிடப் பகுதியையும் தாண்டி அகன்ற வெளி இருந்தது. 17-மாடி டவர்களுள்ள அதில் இரண்டு ஃபேஸ்கள். முதல் ஃபேஸில்(phase) 1200 ப்ளாட்டுகள். ’இந்த டிசம்பரில் பொசஷனுக்குத் தயாராகிடும் சார்’ என்றார். ’மாடி வீட்டிலிருந்து ஏரியல் வியூ எப்படி இருக்குன்னு கொஞ்சம் பாத்தாத் தேவல’ என்றேன். ஆபரேஷனல் எலவேட்டரில் (elevator) ஏறி 14-ஆவது மாடிக்குச் சென்றோம். எலவேட்டரிலிருந்து அந்த ஃப்ளாட்டில் நுழையமுடியாதபடி ‘ஞொய்’ என்று ஒரே மொய்ப்பு சத்தம். என்ன அது மேலே.. பெரிசா? கூரையிலிருந்து தொங்கிக்கொண்டிருந்தது ஒரு பெரிய பை போல தேன்கூடு! உள்ளே வேலைசெய்துகொண்டிருந்த மேஸ்திரி சொன்னார்: ’ஒரு நிமிஷம் நின்னு வேல செய்யமுடியல சார்.. கையெல்லாம் பாருங்க, கொட்டிவச்சிருக்கு! ‘ என்று கைகாட்டி பயமுறுத்தினார். அந்த ஃப்ளோரில் இறங்கவேண்டாம் என்று முடிவுசெய்து அடுத்த மாடியில் இறங்கினோம்.

மூன்று பெட்ரூம் ஃப்ளாட் அது. டிராயிங் ரூம், கிட்ச்சன், பெட்ரூம், பாத்ரூம், பால்கனி என்று நன்றாக வடிவமைக்கப்பட்டிருந்தன. நண்பருக்குத் திருப்தி. பால்கனிக்கு வந்து வெளியே பார்த்தோம். ‘ஏரியல் வியூ’ நன்றாக இருந்தது. ‘வெட்டவெளியா, கொஞ்சம் மரங்களோட இருக்கிறதால பாக்க இப்ப நல்லாத்தான் இருக்கு. நாளைக்கு இந்த மரங்களையெல்லாம் வெட்டி துவம்சம்பண்ணி, இங்கெல்லாம் பொட்டிக்கடைகள், ஆட்டோ ரிப்பேர் ஷாப்புகள், ரோட்சைட் ரெஸ்டாரண்ட்டுகள்லாம் மொளைக்குமில்ல. அப்ப என்ன ஆகும் இந்த ‘வியூ!’ என்று ’மிஸ்டர் ஸ்ரீராமை’ச் சீண்டினேன். ‘அப்படில்லாம் ஒன்னும் ஆகாது சார்! நீங்க பாக்கற ஏரியா சுமார் 60 ஏக்கர். எங்க ப்ராப்பர்ட்டி. இத பூரா ஒரு டவுன்ஷிப்பா மாத்தப்போறோம். உள்ளுக்குள்ளேயே ஜிம், ஸ்விம்மிங் பூல், ஜாகிங் ஏரியாவோட, கான்ஃபரன்ஸ் ஹால், யுடிலிட்டி ஸ்டோர், க்ளினிக், டென்னிஸ் கோர்ட் எல்லாம் நாங்க கொடுப்போம். கசமுசா கடைங்கல்லாம் சுத்திவர வர்ற சான்ஸே இல்ல !’ என்று ஊக்கமளித்து என் நண்பரின் முகத்தைப் ப்ரகாசப்படுத்தினார். கீழே இறங்கினவுடன், பெங்களூரின் ஏப்ரல் வெயிலையும் பொருட்படுத்தாமல், ’வாங்க, வெட்டவெளில ஒங்க ஏரியால கொஞ்சம் நடப்போம்; மேற்கொண்டு சொல்லுங்க!’ என்று அவரை இழுத்தேன். நண்பருக்கு ஏசி ரூமில் உட்கார்ந்து டீ குடித்துப்பேசலாம் என்ற சிந்தனை. நான் விடவில்லை.

வெளிப்பகுதியில் நடந்தபோது பூவரசு, வேம்பு போன்ற சிலவகையான நாட்டு மரங்கள்- 5-6 வயதான இளமரங்கள்- நின்று காற்றில் சொகுசாக ஆடுவதைப் பார்த்தேன். ‘ அதுவா மொளச்சிருக்கு. இதையெல்லாம் வெட்டிப்புடாதீங்க. நாட்டு மரங்க, நல்ல காத்து மனுஷனுக்கு முக்கியம்!’ என்றேன். அவர் பதில் சொல்லுமுன் ‘இப்ப வர்ற மாடர்ன் கன்ஸ்ட்ரக்ஷன் ப்ராஜெக்ட்டுகளின் விளம்பரங்கள்ல 70% ஓபன் ஏரியா, க்ரீன் ஏரியான்னுல்லாம் ஒரேயடியா ரீல் சுத்தறாங்களே! உள்ளேபோய் பாத்தா நாலு பனை, ஈச்சை மரங்கள நட்டு, காகிதப்பூச்செடிகளை ஓரத்துல வச்சு சீன் காட்றானுங்க! ஒங்க கத எப்படி?’ அவரை நெருக்கினேன். ‘சார், நீங்க எங்க ப்ராஜெக்ட் எதயாவது பாத்துருக்கீங்களா?’ என்றார். ‘ஆமா, ஐடிபிஎல் ஏரியால ஒன்னு பாத்தேன். பரவாயில்ல!’ என்றேன் அதிகமாக மார்க் கொடுக்க விரும்பாத ஆசிரியரைப்போல. ’சார் அது 12 வருஷப் புரானா ப்ராஜெக்ட். இப்பல்லாம் நெறய அமெனிட்டீஸ் ஸ்ரீராம்ல தர்றோம்’ என்றார். ’’நான் இப்ப ஒங்க அமெனிட்டீஸைப்பத்தி கேக்கல. எல்லா பில்டர்ஸும் அதல்லாம் தந்துதான் ஆகனும். இல்லாட்டி ஃப்ளாட்ட விக்கமுடியாது. கட்டிடத்தை சுத்திலும் மரம், செடிகொடி வளக்கிறதப்பத்தி, green environment-பத்தி ஒங்க ப்ளான் என்ன!’

நண்பருக்கு வியர்க்க, கம்பெனி அலுவலர் சொன்னார்: ’ஹாட்டா இருக்கு சார்! வாங்க, பேசிகிட்டே நம்ம ரூமுக்குப் போவோம். இதுல நெறய க்ரீன் ஏரியா இருக்கு, சார். மரக்கன்றுகள் வாங்கி நட்டாச்சு. உட்புறப்பாதைகள், கட்டிட அமைப்புகள் தவிர்த்து மரங்கள் செடிகொடிகளுக்கான க்ளீயர் ப்ளான் இருக்கு சார். கவலப்படாதீங்க’ என்றார். ‘ஒரு ரிக்வெஸ்ட். முடிஞ்சா ஒங்க மேனேஜ்மெண்ட்டுக்கு பாஸ் பண்ணுங்க. அழகா இருக்குன்னு வெறும் வெளிநாட்டுப் பனமரங்கள வரிசையா நட்டுவச்சுட்டுப்போயிடாம, கொஞ்சம் வேம்பு, கொன்றை, பூவரசு போன்ற நாட்டு மரங்களையும் கலந்து வையுங்க. மண்ணுக்கேத்த மரங்கதான் மனுஷனுக்கும், பறவைகளுக்கும் நல்லது செய்யும். ஏற்கனவே இருக்கிற மரங்க சரியான இடத்தில இருந்தா அப்புடியே விட்டுடச் சொல்லுங்க. இல்லாட்டி இடம் மாத்தி நட்டுவையுங்க. அழிச்சிராதீங்க!’ என்று கேட்டுக்கொண்டேன். ‘கஸ்டமர் ஒபீனியனுக்கு மதிப்பு கொடுப்போம்; செய்யறோம் சார்!’ என்றார் அவர்.

டீ வந்தது. குடித்துக்கொண்டே ’இப்ப இவரோட பேசுங்க.. இவருதான் வீடு வாங்கப்போறவரு!’ என்றேன் நண்பரைக் காண்பித்து.

**